Γράφει ο creedence
Μετά την επικοινωνιακή καταιγίδα κυβέρνησης και media για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, μετά τις θριαμβολογίες που αγγίζουν τα όρια του γραφικού, επανερχόμαστε σιγά-σιγά στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τους ποικιλώνυμους θιασώτες της πολιτικής των μνημονίων «όλα τώρα εξαρτώνται από μας», δηλαδή από την πιστή εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου.
Όμως το μεσοπρόθεσμο είναι γεμάτο από αντικοινωνικές ρυθμίσεις. Ενσαρκώνει την αντίληψη ότι η οικονομία της χώρας θα σωθεί αν ισοπεδωθούν τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης και των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων. Ακριβώς αυτή η πολιτική, σε συνδυασμό με την κυβερνητική ανεπάρκεια, μας οδήγησε ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία
Πρόκειται για το σχέδιο της μεγαλύτερης αναδιανομής εισοδήματος που γίνεται στη χώρα από το 1974, υπέρ φυσικά των εχόντων.
Το μεσοπρόθεσμο δεν επιτίθεται στα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και σε όσα χρειάζονται αλλαγές. Επιτίθεται κατά της κοινωνίας, κυρίως στους αδύναμους, ενώ ισχυρές συντεχνίες και φοροδιαφεύγοντες παραμένουν αλώβητοι.
Ασφαλώς η χώρα χρειάζεται αλλαγές. Αλλά σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που περιέχει το μεσοπρόθεσμο.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση χρησιμοποιούν τις παθογένειες της μεταπολίτευσης όχι για να τις ανατρέψουν, αλλά ως αφορμή για να κατεδαφίσουν το κοινωνικό κράτος.
Η πολιτική αυτή δεν είναι μεταρρύθμιση, δεν είναι εκσυγχρονιστικό σχέδιο. Πρόκειται για συντηρητική αντεπίθεση. Πρόκειται για τη ρεβάνς των απόντων της μεταπολίτευσης, όσων δεν πίστεψαν ποτέ στο κοινωνικό κράτος. Είναι η ιστορική ήττα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.
Όσοι λοιπόν έχουν επιλέξει να ηγηθούν αυτής της πολιτικής, προφανώς δεν μπορούν να αποτελέσουν τη λύση και τη διέξοδο. Ούτε μπορούν να διαμορφώσουν νέα κοινωνική συμφωνία για αλλαγές στη χώρα.
Η νέα σελίδα της δημοκρατικής παράταξης δεν θα γραφτεί από τους «μεσοπρόθεσμους», αλλά από όσους μπορούν να συνομιλήσουν με το ριζοσπαστισμό που αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία.
Όντως λοιπόν «εξαρτάται από μας». Αλλά για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, όχι για να «τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας».
Μετά την επικοινωνιακή καταιγίδα κυβέρνησης και media για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, μετά τις θριαμβολογίες που αγγίζουν τα όρια του γραφικού, επανερχόμαστε σιγά-σιγά στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τους ποικιλώνυμους θιασώτες της πολιτικής των μνημονίων «όλα τώρα εξαρτώνται από μας», δηλαδή από την πιστή εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου.
Όμως το μεσοπρόθεσμο είναι γεμάτο από αντικοινωνικές ρυθμίσεις. Ενσαρκώνει την αντίληψη ότι η οικονομία της χώρας θα σωθεί αν ισοπεδωθούν τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης και των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων. Ακριβώς αυτή η πολιτική, σε συνδυασμό με την κυβερνητική ανεπάρκεια, μας οδήγησε ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία
Πρόκειται για το σχέδιο της μεγαλύτερης αναδιανομής εισοδήματος που γίνεται στη χώρα από το 1974, υπέρ φυσικά των εχόντων.
Το μεσοπρόθεσμο δεν επιτίθεται στα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και σε όσα χρειάζονται αλλαγές. Επιτίθεται κατά της κοινωνίας, κυρίως στους αδύναμους, ενώ ισχυρές συντεχνίες και φοροδιαφεύγοντες παραμένουν αλώβητοι.
Ασφαλώς η χώρα χρειάζεται αλλαγές. Αλλά σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που περιέχει το μεσοπρόθεσμο.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση χρησιμοποιούν τις παθογένειες της μεταπολίτευσης όχι για να τις ανατρέψουν, αλλά ως αφορμή για να κατεδαφίσουν το κοινωνικό κράτος.
Η πολιτική αυτή δεν είναι μεταρρύθμιση, δεν είναι εκσυγχρονιστικό σχέδιο. Πρόκειται για συντηρητική αντεπίθεση. Πρόκειται για τη ρεβάνς των απόντων της μεταπολίτευσης, όσων δεν πίστεψαν ποτέ στο κοινωνικό κράτος. Είναι η ιστορική ήττα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.
Όσοι λοιπόν έχουν επιλέξει να ηγηθούν αυτής της πολιτικής, προφανώς δεν μπορούν να αποτελέσουν τη λύση και τη διέξοδο. Ούτε μπορούν να διαμορφώσουν νέα κοινωνική συμφωνία για αλλαγές στη χώρα.
Η νέα σελίδα της δημοκρατικής παράταξης δεν θα γραφτεί από τους «μεσοπρόθεσμους», αλλά από όσους μπορούν να συνομιλήσουν με το ριζοσπαστισμό που αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία.
Όντως λοιπόν «εξαρτάται από μας». Αλλά για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, όχι για να «τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας».
7 σχόλια:
Αυτό το κείμενο ισχύει ως έχει......Παρακαλώ όμως, να γίνει πιο σαφές απο την δημιουργική του πλευρά και τέτοια πλατφορμα δεν έχει παρουσιαστεί.Μόνο διαπιστώσεις.
Δηλαδή θα ήταν καλύτερο να πούμε, ακούστε οχι αυτό ..το άλλο....
Φορολόγηση κεφαλαίου? φορολόγηση τραπεζών?τι?Παρακαλώ βοηθήστε με να καταλάβω
@ frank
Τείνουν να εκλείψουν από το λεξιλόγιο των κυβερνώντων οι κοινωνικές αναφορές.Ακούμε συνεχώς για "πρωτογενή πλεονάσματα","βιώσιμο χρέος","πόσες ζημιές θα καταγράψουν οι τράπεζες" κλπ.
Κρίσιμα ασφαλώς τα εν λόγω μεγέθη, αλλά μια κυβέρνηση δεν είναι η Τράπεζα της Ελλάδος.
Η απουσία λόγου με προσδιορισμένο κοινωνικό περιεχόμενο,εκφράζει την κυριαρχία των συντηρητικών ιδεών και την απόλυτη ευθυγράμμιση της κυβερνητικής φιλοσοφίας με εκείνη των απανταχού νεοφολελέυθερων.
Ασφαλώς χωρίς δημοσιονομική εξυγίανση δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική πολιτική.
Το ερώτημα είναι από ποιούς θα προκύψουν τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Αν ισοπεδωθεί η κοινωνία προκειμένου να υπάρξουν δημοσιονομικά, πλεονάσματα, ενώ οι φοροδιαφεύγοντες συνεχίζουν να κάνουν πάρτυ, θα πρόκειται για δημοσιονομική επιτυχία?
Προσπαθώ να πω ότι για κάθε πολιτική πρέπει να ξαναθέτουμε το "αρχέγονο" ερώτημα: ποιος οφελείται και ποιος ζημιώνεται.
σωστότατος ο creedence ! συνυπογράφω τις θέσεις του ... και σας θυμίζω μικρά μου τρωκτικά ότι η όποια λύση θα έχει πολλά δάκρυα για συμβατικούς ή υπερβατικούς πασόκους , ακριβώς γιατί προυποθέτει τη διάλυση και την αποκομιδή του σκουπιδαριού που συσώρευσε τόσα χρόνια το σύστημα εξουσίας (μ)πα(τ)σόκ ... Κι αφού πρώτα τελειώσουμε μ' αυτό ( το χάλι ) μετά μιλάμε βέβαια στην προοπτική και την πλατφόρμα μιας λαικής εξουσίας , που καίει και τον φίλτατο frank ... όχι με γιαλαντζί σοσιαληστές όμως , έτσι ??ελπίζω να πήρατε όλοι το μήνυμα ...
(διότι θυμίζω πως από Σεπτέμβρη θα ξεκινήσει το αντιμπατσοκικό πογκρόμ ... δεν μπορεί να γίνει αλλιώς άλλωστε .. είναι θέμα επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας ... )
βέβαια , υπάρχουν κι οι αφελείς μπατσόκοι , όπως η παρακάτω κυρία που ακόμη να καταλάβει πως το κόμμα είναι σε κώμα περίπου από το 1985 ... και πως τα ξεπουλητάρια και τα λαμόγια έκαναν από τότε γιούργια στο ταψί με τα κουλούρια και δεν λενε να ξεκαβαλήσουν από το σβέρκο του λαού ... που θα πάει όμως , θα το καταλάβει ακόμα κι αυτή η αφελής πασόκα , όταν θα χρειαστεί να αυτοπροσδιοριστεί εκ νέου οσονούπω ...
(διαβάστε το κείμενο )
.....
Αγαπητέ γραμματέα, άλλο το κόμμα, άλλο η κυβέρνηση…
Αγαπητέ γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ…
Ανήκω κι εγώ στη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του πάλαι ποτέ κραταιού Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, που εμβρόντητα παρακολουθούν τη ραγδαία μετάλλαξή του σε ένα πολιτικό φορέα που ουδεμία σχέση και συνάφεια έχει πλέον με τις ιδρυτικές αρχές και αξίες πάνω στις οποίες δομήθηκε. Και το χειρότερο; Να επιτίθεται καθημερινά με ακόρεστη μανία, μέχρι τελικής εξόντωσης σε εκείνα τα κομμάτια του ελληνικού λαού, από τα οποία άντλησε τη δύναμή του όλες αυτές τις δεκαετίες, στα ασθενέστερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας που θέλησε να εκφράσει και να στηρίξει.
Ανήκω κι εγώ σε εκείνους που παρακολουθούν την κυνική ευκολία με την οποία έχασαν πλέον το νόημά τους όχι μόνο οι αξίες και τα ιδανικά του Κινήματος, αλλά και οι λέξεις που με αβάσταχτη ελαφρότητα προφέρει καθημερινά ο πρωθυπουργός της χώρας . Πατριωτισμός, πατρίδα, υπερηφάνεια, εθνική ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια, λαϊκή κυριαρχία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη.
Τις μόνες λέξεις που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός της χώρας πάψει προ πολλού να συμπεριλαμβάνει στο λεξιλόγιό του είναι οι λέξεις «συμμετοχική δημοκρατία». Η συμμετοχική δημοκρατία εξαντλήθηκε στην διαδικασία εκλογής του ιδίου του κ. Παπανδρέου, δύο φορές στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και έκτοτε εγκαταλείφθηκε ως πολιτικός όρος και ως διαδικασία. Αντικαταστάθηκε με εκβιαστικά διλλήματα προς τους βουλευτές, το κόμμα, τους ψηφοφόρους, τους πολίτες, ολόκληρη την κοινωνία. Αντικαταστάθηκε με την κατάλυση των κοινοβουλευτικών θεσμών και της καταστρατήγησης του Συντάγματος, κι όλα αυτά – τι ειρωνεία – για τη «σωτηρία της πατρίδας».
Εδώ και 22 μήνες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κυβερνά με διλλήματα. Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Μεσοπρόθεσμο ή τανκς… Ή εμείς ή το χάος… Ή συμφωνείτε ή φεύγουμε… Αυτή είναι η Δημοκρατία της σημερινής κυβέρνησης. Έτσι την αντιλαμβάνεται. Μόνο που Δημοκρατία και εκβιασμοί δεν είναι όροι συμβατοί.
Αγαπητέ γραμματέα του ΠΑΣΟΚ…
Σήμερα, 22 μήνες μετά, η χώρα δεν αλλάζει. Βουλιάζει. Βουλιάζει στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχια, στην απαισιοδοξία, στην κατήφεια, την κατάθλιψη.
Σήμερα, 22 μήνες μετά η λέξη «σοσιαλισμός» προκαλεί μόνο γέλιο και το μόνο που εισπράττει η κοινωνία από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι η βαρβαρότητα. Η βαρβαρότητα που συνεπάγεται η απώλεια της εργασίας, η απώλεια της αξιοπρέπειας πολιτών, που σήμερα γίνονται επαίτες για να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Η βαρβαρότητα που συνεπάγεται η εκδίωξη κακήν κακώς της νεολαίας από αυτή τη χώρα, του πιο ελπιδοφόρου, καταρτισμένου και παραγωγικού κομματιού της πατρίδας μας, σαν οικονομικοί μετανάστες άλλων δεκαετιών, να την εγκαταλείπουν απελπισμένοι και απογοητευμένοι …
Για ποιο πατριωτισμό μιλά αλήθεια ο πρωθυπουργός; Τον πατριωτισμό της κατάπτυστης δανειακής σύμβασης, του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου, του Εφαρμοστικού, ή μήπως του μνημειώδους Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου;
Για ποιά εθνική ανεξαρτησία μιλάμε; Οι ίδιοι οι δανειστές μας μιλούν για απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Μια ματιά μόνο στον εφαρμοστικό νόμο είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς το μεγάλο ξεπούλημα που δρομολογείται. Ο Γιουνκέρ κι ο Σόιμπλε «αδειάζουν» καθημερινά με τις δηλώσεις τους, τον πρωθυπουργό, που παρά τις αποικιακού τύπου συμβάσεις και συμφωνίες που έχει υπογράψει η κυβέρνησή του, εξακολουθεί να δηλώνει εθνικά υπερήφανος.
Για ποια δημοκρατία μιλάμε; Για τη Δημοκρατία της Πλατείας Συντάγματος με τους τόνους χημικών που η κυβέρνηση εκτόξευσε εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών, με άλλοθι το παρακράτος .
..........
Για ποια κοινωνική δικαιοσύνη μιλάμε; Των μονόπλευρων κάθετων μέτρων και περικοπών, που παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις, περί δίκαιης κατανομής των φορολογικών βαρών, επιμένουν να πλήτουν μόνο μεσαία και χαμηλά οικονομικά στρώματα, σε σημείο αφανισμού.
Για ποιους θεσμούς μιλάμε; Για την αυτοκατάργηση του Κοινοβουλίου που εκχωρεί σε ένα και μόνο υπουργό το δικαίωμα υπογραφής της δανειακής σύμβασης – του κειμένου που υποθηκεύει για δεκαετίες την τύχης της χώρας- χωρίς καν να γνωρίζει το περιεχόμενό της; Για την κατάλυση του Συντάγματος – βοηθούντος του ΣτΕ δια της «διαρροής» της απόφασής του - για να απενοχοποιήσει τους 155 στην προσπάθεια να αποσπασθεί πάση θυσία η ψήφος τους στο Μεσοπρόθεσμο (ούτε καν με αυξημένη πλειοψηφία); Για την παραίτηση οπερέτα του πρωθυπουργού για να εκβιάσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα με την απειλή της απώλειας της εξουσίας;
Για ποια διαφάνεια στη λειτουργία του κράτους μιλάμε; Μήπως για τη ρήτρα εμπιστευτικότητας που προβλέπεται στη λειτουργία του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, για να ξεπουληθεί η Ελλάδα χωρίς να έχει δικαίωμα όχι διατύπωσης άποψης αλλά ούτε καν ενημέρωσης η ίδια η Βουλή;
Για ποια αξιοπρέπεια και ποια εθνική υπερηφάνεια μιλάμε όταν έχουμε γίνει – και με τη βούλα – προτεκτοράτο των δάνειων δυνάμεων, όταν ψελλίζουμε συνεχώς ευχαριστίες στους « σωτήρες» μας, σε μια εκδήλωση πρωτοφανούς ραγιαδισμού , όταν αυτοδιασυρόμεθα εδώ και δύο μήνες παγκοσμίως, με τον πρωθυπουργό να περιδιαβαίνει ανά τις χώρες και τις ηπείρους και να ζητεί να τον λυπηθούν επειδή η μοίρα τον έταξε να υπηρετήσει ένα λαό τεμπέλη, ακαμάτη, διεφθαρμένο, κάποιες ορδές λαμογιών και κοπριτών…
Αγαπητέ γραμματέα….
Θα μπορούσα να γράφω ώρες, άπειρα παραδείγματα των έργων και των ημερών της κυβέρνησης που αποκαλείται κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος… Καταλαβαινόμαστε… Από το κείμενο αντιληφθήκατε ότι διαχωρίζω πλήρως το κόμμα από την κυβέρνηση. Το ίδιο που θα έπρεπε να έχετε κάνει εσείς!
Απευθύνομαι σε σας , ως επικεφαλής του κόμματος και υπευθύνου για την ιστορική συνέχεια του Κινήματος, για να σας ρωτήσω, όπως θα ήθελε να κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των μελών και των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ:
Γιατί επιτρέψατε να συμβούν όλα αυτά; Γιατί αφήσατε την κυβέρνηση να αλλοιώσει το χαρακτήρα του Κινήματος , να αφανίσει αρχές, αξίες, ιδεολογίες, σύμβολα;
Αντί να ταυτιστείτε με το λαό από τον οποίο προέρχεται – ως Κίνημα Λαού – αποκοπήκατε τελείως από αυτόν και γίνατε δεκανίκι της κυβέρνησης.
Η ιστορική σας ευθύνη δεν είναι απέναντι στην κυβέρνηση, είναι απέναντι στο λαό και στο κόμμα. Εκτός αν για σας αξία έχει μόνο η εξουσία (για πόσο ακόμη;) και όχι η συνέχιση της ύπαρξης ενός Κινήματος, ίσως το μόνο που σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς θα μπορούσε – υπό άλλες συνθήκες - να εκφράσει ένα σκληρά δοκιμαζόμενο λαό, μπροστά σε νέες ιστορικές προκλήσεις, για τη συνέχεια, την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια του. Δεν το κάνατε. Μείνατε προσδεμένοι στο άρμα της εξουσίας και χάσατε αυτή την ιστορική ευκαιρία.
Αλλά ακόμη και τώρα ίσως δεν είναι αργά. Η Συνδιάσκεψη της 3ης του Σεπτέμβρη θα μπορούσε να είναι η αρχή για μια νέα πορεία και όχι μια παρωδία υπό το βλέμμα και τις απειλές των δανειστών και πραγματικών κυβερνώντων αυτή τη χώρα.
Μετά τιμής….
Ρένα Διακίδη - Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ - Σάββατο 30 Ιουλίου 2011
Ελληνίδα βουλευτής δηλώνει Αμερικανίδα
"Δεν είμαι Ελληνίδα, είμαι Αμερικανίδα" δήλωσε η βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ Έλενα Παναρίτη μιλώντας στον Guardian.
Η αμερικανική προφορά της και η πρόταση για λιγότερη Ελλάδα στην οικονομία το επιβεβαιώνει.
Δημοσίευση σχολίου