Τι μας συμβαίνει; Βουβαθήκαμε; Τόσο πολύ βολεμένοι είμαστε που δεν αντιδρούμε, δεν νοιαζόμαστε, ούτε καν θυμόμαστε;
Ξεχάσαμε τους αγώνες για δωρεάν παιδεία, για περισσότερη δημοκρατία στα πανεπιστήμια; Ξεχάσαμε τις εξαντλητικές απεργίες με τα κοινά ταμεία, τη χαρά για τους στόχους που πετύχαμε; Την αίσθηση πως ζούμε σε ένα μοναδικό χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών;
Οι ιδέες ευτελίστηκαν με πρώτο το Άσυλο που από σημαία μας έγινε για τους απέξω και πολλές φορές και για μας τους ίδιους σημείο αναφοράς σε μια κατάφορη καταστρατήγηση. Δεν σεβαστήκαμε αυτή τη σημαία, δεν την προφυλάξαμε από βανδαλισμούς. Και τι παραδίδουμε στη σκυταλοδρομία στους επόμενους; Που κρύβονται όσοι οραματίστηκαν και έζησαν ένα ελεύθερο, δημοκρατικό, δημόσιο, δωρεάν πανεπιστήμιο;
Η ευθύνη της διανόησης! Πέρα από το κυνήγι της προβολής και της καταξίωσης του καθενός μας μέσα από την έρευνα και τη διδασκαλία έχουμε ευθύνη να αποδώσουμε στο Πανεπιστήμιο την λαμπερή του υπόσταση. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι ένας θαμπός χώρος που κάποιοι ψελλίζουν στείρες γνώσεις. Θα πρέπει να είναι το πιο ζωντανό κύτταρο μιάς κοινωνίας. Η γνώση όμως ανθίζει σε χώρους και μυαλά ελεύθερα, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς μικροσυμφέροντα. Η γνώση είναι ένα ταξειδιάρικο πουλί που άμα το φυλακίσεις πεθαίνει.
Κι αυτό βέβαια δεν το καταλαβαίνουν όσοι πανηγυρίζουν για το νόμο που ψηφίστηκε σε μια νύχτα με μια προσβλητική για το δημοκρατικό κόσμο συναίνεση και γκρέμισε ό,τι είχε χτιστεί με αγώνες χρόνων. Κι ας έχουν κάμποσοι περάσει από τα πανεπιστημιακά έδρανα.
Γίναν τα πανεπιστήμια οι αποδιοπομπάιοι τράγοι. Οι τελευταίοι έχουν αποδειχθή πολύτιμοι για εξουσίες και κοινωνίες που βρίσκονται σε αδιέξοδα. Τα αδιέξοδα στα οποία βρέθηκε η ελληνική κοινωνία δεν τα δημιούργησαν όμως τα πανεπιστήμια και οι πανεπιστημιακοί. Αντίθετα, τα πανεπιστήμια βίωσαν τα αδιέξοδα κρατώντας ψηλά τη σημαία της επιστημονικής προόδου, με τα επιτεύγματα των διδασκόντων και την πρόοδο των πτυχιούχων τους στο διεθνή χώρο, κόντρα σε όση λάσπη έχουν ρίξει οι επιφανειακά κρίνοντες με τη λογική ενός λογιστή μικρομεσαίας επιχείρησης.
Η ευθύνη της διανόησης! Ήρθε ο καιρός να την βγάλουμε από τα σκονισμένα σεντούκια που την έχουμε καταχωνιάσει και να την κάνουμε λάβαρο για ελεύθερη σκέψη, γόνιμο διάλογο, αστραφτερή παιδεία!
Καλλιρρόη-Ανδριανή Θ. Θωμά
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Τμήματος Φυσικής Πανεπιστημίου Πατρών
Ξεχάσαμε τους αγώνες για δωρεάν παιδεία, για περισσότερη δημοκρατία στα πανεπιστήμια; Ξεχάσαμε τις εξαντλητικές απεργίες με τα κοινά ταμεία, τη χαρά για τους στόχους που πετύχαμε; Την αίσθηση πως ζούμε σε ένα μοναδικό χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών;
Οι ιδέες ευτελίστηκαν με πρώτο το Άσυλο που από σημαία μας έγινε για τους απέξω και πολλές φορές και για μας τους ίδιους σημείο αναφοράς σε μια κατάφορη καταστρατήγηση. Δεν σεβαστήκαμε αυτή τη σημαία, δεν την προφυλάξαμε από βανδαλισμούς. Και τι παραδίδουμε στη σκυταλοδρομία στους επόμενους; Που κρύβονται όσοι οραματίστηκαν και έζησαν ένα ελεύθερο, δημοκρατικό, δημόσιο, δωρεάν πανεπιστήμιο;
Η ευθύνη της διανόησης! Πέρα από το κυνήγι της προβολής και της καταξίωσης του καθενός μας μέσα από την έρευνα και τη διδασκαλία έχουμε ευθύνη να αποδώσουμε στο Πανεπιστήμιο την λαμπερή του υπόσταση. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι ένας θαμπός χώρος που κάποιοι ψελλίζουν στείρες γνώσεις. Θα πρέπει να είναι το πιο ζωντανό κύτταρο μιάς κοινωνίας. Η γνώση όμως ανθίζει σε χώρους και μυαλά ελεύθερα, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς μικροσυμφέροντα. Η γνώση είναι ένα ταξειδιάρικο πουλί που άμα το φυλακίσεις πεθαίνει.
Κι αυτό βέβαια δεν το καταλαβαίνουν όσοι πανηγυρίζουν για το νόμο που ψηφίστηκε σε μια νύχτα με μια προσβλητική για το δημοκρατικό κόσμο συναίνεση και γκρέμισε ό,τι είχε χτιστεί με αγώνες χρόνων. Κι ας έχουν κάμποσοι περάσει από τα πανεπιστημιακά έδρανα.
Γίναν τα πανεπιστήμια οι αποδιοπομπάιοι τράγοι. Οι τελευταίοι έχουν αποδειχθή πολύτιμοι για εξουσίες και κοινωνίες που βρίσκονται σε αδιέξοδα. Τα αδιέξοδα στα οποία βρέθηκε η ελληνική κοινωνία δεν τα δημιούργησαν όμως τα πανεπιστήμια και οι πανεπιστημιακοί. Αντίθετα, τα πανεπιστήμια βίωσαν τα αδιέξοδα κρατώντας ψηλά τη σημαία της επιστημονικής προόδου, με τα επιτεύγματα των διδασκόντων και την πρόοδο των πτυχιούχων τους στο διεθνή χώρο, κόντρα σε όση λάσπη έχουν ρίξει οι επιφανειακά κρίνοντες με τη λογική ενός λογιστή μικρομεσαίας επιχείρησης.
Η ευθύνη της διανόησης! Ήρθε ο καιρός να την βγάλουμε από τα σκονισμένα σεντούκια που την έχουμε καταχωνιάσει και να την κάνουμε λάβαρο για ελεύθερη σκέψη, γόνιμο διάλογο, αστραφτερή παιδεία!
Καλλιρρόη-Ανδριανή Θ. Θωμά
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Τμήματος Φυσικής Πανεπιστημίου Πατρών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου