“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

17 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΜΟΝΙΜΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ: Ευρώπη ή η καθ’ ημάς Ανατολή?

Γράφει ο Πάνος Αλεξανδρής
Υπάρχουν εποχες, που είναι καλό αλήθειες η απόψεις να λέγονται , ως έχουν. Πάντα σαν έθνος, πολιτιστικά, πολιτικά και ευρύτερα ιδεολογικά ζούσαμε υπό το συνεχες δίλημμα.Ποιός είναι ο πραγματικός δρόμος του Ελληνισμού. Είναι η μόνιμη μας επιλογή ο δρόμος της Ευρώπης, του ευρωπαικού διαφωτισμού, της έρευνας, του επιστημονικού ορθολογισμού, η  ο δρόμος μας είναι συνυφασμένος με μία μυστηριακή ανάλυση του ζητημάτων, με μια συνωμοσιολογική προσέγγιση , με μια ανάλυση κοντά στη θεωρία του μοιραίου, και εν τέλει με ένα δρόμο που περνά από την μυστηριακή Ανατολή, αυτή που ενίοτε αναφερόταν  ως καθ ημάς Ανατολή;
 Η σύγχρονη Ελλάδα, μακρινή απόγονος, ευκλεών και ενδόξων προγόνων γνώρισε ένα μεγάλο διαλειμμα στην ιστορική της διαδρομή ανάμεσα στους ελληνιστικούς χρόνους και στο μετεπαναστατικό  κράτος του 1830. Μετά τους ελληνιστικούς χρόνους υπήρξαμε επί της ουσίας μέρος τριων διαφορετικών αυτοκρατοριών. Της Ρωμαϊκής, της Ανατολικής Ρωμαϊκής (κατά την εκδοχή μας , Βυζαντινής) και μετά της Οθωμανικής. Από εγγενή μεγαλοϊδεατισμό , θεωρήσαμε ότι η Ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν Ελληνική αυτοκρατορία. Λυπάμαι αλλά εκτος από την ελληνιστική γλώσσα που ηταν και η επίσημη γλώσσα , η ανατολική Ρωμαϊκη αυτοκρατορία η αλλιώς αργότερα χαρακτηρισθείσα , ως Βυζάντιο , ήταν μια ακόμη πολυεθνική αυτοκρατορία, ένα ακόμη σχήμα οικονομικής και πολιτικής και πολυπολιτισμικής ένωσης διαφόρων λαών. Η ακολουθήσασα Οθωμανική, απλά επιδείνωσε την απώλεια της ελληνικής ταυτότητας. Αυτό  έως την στιγμή, που η αναπτυσσόμενη εντός της Αυτοκρατορίας αλλά και εκτός αυτής αστική τάξη , που ομιλούσε την ελληνική γλώσσα και ασπαζόταν την χριστιανική θρησκεία, αποφάσισε να προσδώσει εκ νέου εθνικά χαρακτηριστικά στην ταυτότητα της .Υπό  τα νάματα δε του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, αποφάσισε να επιδιώξει  τον καθορισμό της νέας εθνικής ταυτότητας και να προχωρήσει στην αυτονομία της πολιτική, πολιτιστική και εθνική. Ετσι καλλιεργήθηκαν οι επαναστατικες ιδέες, που μαζί με τις επαναστατικές πράξεις και την διεθνή συγκυρία οδήγησαν στο σχηματισμό του νέου ελληνικού Κράτους.
Αυτή ακριβώς η ελληνική αστική τάξη είχε επιλέξει ως δρόμο της Ελλάδας, τον δρόμο της δημιουργίας ενός σύγχρονου ευρωπαϊκου Κράτους. Οι ριζωμένες αντιλήψεις, μια βαθιά φεουδαρχική δομή της ελληνικής μεταεπαναστατικής κοινωνίας, η «τουρκιά» ως αντίληψη και πρακτική ζωής, οι βαθιές της ρίζες μέσα στον λαό , που συγκροτούσε το νέο Κράτος, οι βίαιες και πολλές φορες ανιστόρητες εκσυγχρονιστικές προσπάθειες επιβολής από τους ξένους μιας άλλης αντίληψης για τη διαμόρφωση του κράτους, αποτέλεσαν μία σοβαρη ανάσχεση κάθε ορθολογικής πολιτικής στην Ελλάδα. Το εξωπραγματικό δίλημμα του Βυζαντίου, όπου προτιμάτο το τουρκικό σαρίκι από την παπική τιάρα, και που οδήγησε τελικά , μαζί με την όλη ιστορική συγκυρία στη διάλυση και υποκατάσταση της Ανατολικης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από την Οθωμανική, αποτελούσε εν πολλοίς και νέο δίλημμα για το μετεπαναστατικό Ελληνικό Κράτος. Ευρωπαϊκό κράτος με σεβασμό στην εθνική ιδιαιτερότητα η κράτος μικρογραφία της ανατολίτικης φεουδαρχίας, με μπαξίσια, γλώσσα αμφίσημη(ως της γνήσιας διπλωματίας της Ανατολης), ρουσφέτια, πολιτικούς κοτζαμπάσηδες, με πολίτες υποτακτικούς πελάτες. Παρά τις ιστορικές περιόδους, όπου δόθηκαν σημαντικές μάχες, για έναν ελληνισμό κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού αλλά και με πολιτική ενσωμάτωσης των σύγχρονων ευρωπαϊκών ιδεών, η ελληνική πολιτεία περισσότερα ομοίαζε διαχρονικά με ανατολίτικο παζάρι , με μυρωδικά μπαχαριών , μιας βαθιά υπνωτισμένης και ραχατιλίδικης Ανατολής. Η καταστροφή της ελληνικής αστικής τάξης στην Σμύρνη το 1922, ο εξανδραποδισμός του ελληνικού αστικού στοιχείου στην Κωνσταντινούπολη, μετέφερε γνήσιες αστικές δυνάμεις στην Ελλάδα, αλλά σε κατάσταση πολιτικής και εθνικής ήττας,  με πολλές ιδέες αλλά μικρότερο του αναμενόμενου αποτέλεσμα για τον αστικό εκσυγχρονισμό. Η ελληνική αστική τάξη των εμπόρων , του διαφωτισμού, των επιστημόνων πάντα διαχρονικά συγκρουόταν με όλες τις τρυφερές αντιλήψεις μιας  μυστηριακής Ανατολής του εθνικού πεπρωμένου. Η Ανατολή αυτή όμως , πλην του μυστηρίου και της μέθεξης ενός μέρους κουλτούρας, εμπεριείχε δυστυχώς και όλα τα ελαττώματα αντιλήψεων βαθύτατα αντιευρωπαϊκών και αντιεκσυγχρονιστικών. Αυτό πάντα επιδεινωνόταν και από μία ανικανότητα της πολιτικής τάξης να αποκτήσει εθνικό ευρωπαϊκό όραμα, της ελληνικής αστικής τάξης να τρέξει πλέον εγχώρια , την πορεία ενός ευρωπαϊκής αντίληψης Ελληνισμού.
 Το διακύβευμα αυτό μέσα στους καιρούς, μόνιμα βρισκόταν μπροστά μας και πάντα δεν μας ευλογούσε, όταν είχαμε να αντιμετωπίσουμε εκτός των άλλων και την πλειστάκις αντιδραστική συμπεριφορά των ξενων όσον αφορά την Ελλάδα. Ούτως η άλλως το πρόβλημα της ελληνικής αστικής τάξης , που θα ήταν και πρωτοπόρος του ελληνικού εκσυγχρονισμού, εντοπιζόταν στο γεγονός της μη αυτοτέλειας αυτής της τάξης , η οποία  δεν μπορούσε να παράγει αυτόνομη πολιτική, καθοδηγωντας αποτελεσματικα το πολιτικό σύστημα. Η κατάρρευση δε και της εκτός Ελλάδος αστικής τάξης ουσιαστικά ναρκοθέτησε την ανάπτυξη μιας πορείας ευρωπαϊκής , ισχυρής και με καθαρό μήνυμα. Πάντα πατούσε σε δυό βάρκες. Απο τη μία η Ελλάδα της Ευρώπης και από την άλλη το ιδιότυπο ελληνοβαλκανικό τουρκομπαρόκ. Η σχεση με το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα ήταν πάντα αμφίσημη. Από τη μία υπήρχαν οι συντηρητικές δυνάμεις , που εξήραν την Ελλάδα της Αρχαιότητας και αντιπαθούσαν την σύγχρονη Ελλάδα και από την άλλη υπήρχαν φίλιες δυνάμεις που ήθελαν τη σύγχρονη Ελλάδα της Ευρώπης. Νομίζω ότι αυτές οι επιλογες και οι αντίστοιχες δυνάμεις , όπως και τα διλήμματα αναβιώνουν και πάλι σήμερα. Πάνω –κάτω η ίδια διάταξη δυνάμεων. Ιδιες αντιλήψεις , φιλίες και αντιπαλότητες. Και πίσω από αυτά μόνιμα το ίδιο δίλημμα. Η Ελλάδα της Ευρώπης μαζί με την Ευρώπη , που θέλει τη σύγχρονη Ελλάδα, και απέναντι η Ελλάδα της εθνικης δήθεν αξιοπρέπειας του 1897, η Ελλάδα της Μελούνας, η Ελλάδα του Δεληγιάννη με την αγαστή συμμαχία ολων των συντηρητικών Γερμανών,Ολλανδών ,Αυστριακών. Όλων αυτών , που μαζί με το ελληνικό βλαχομπαρόκ, θέλουν μία Ελλάδα του χεριού τους, της δραχμής τους, των ρουσφετιών τους, του πελατειακού συστήματος τους, της κάτω από το τραπέζι συναλλαγής. Δε ξέρω τι θα επιλεγεί πάλι. Θα συνεχίσει ο ελληνικός λαός να διαγράφει πορεία  σε ένα κόσμο αιτιότητας, η θα παραμείνει λαός του μοιραίου, που ενίοτε εξελίσσεται σε τραγικό (μια και η μοίρα είναι καλό πράγμα, αλλά η πολιτική σου δε καθορίζεται από χαρτορίχτρες ). Το ιστορικό δεδομένο δεν είναι καλό. Οι προηγούμενες αποφάσεις δεν είναι εύστοχες. Η διεθνής συγκυρία είναι μάλλον απελπιστική. Και όλο μικραίνει η Ελλάδα της Ευρώπης που πιστεύω, απέναντι στην Ελλάδα της Ανατολής (βαθιάς η Μέσης ,ή η καθ ΄ημας  αδιάφορο) που ξένοι και έλληνες κοτζαμπάσηδες διακαώς επιθυμούν.







14 σχόλια:

Kostas Xar είπε...

Μπράβο !
Εμπνευσμένο κείμενο.
Επιτομή για την ελληνική αυτογνωσία, που πρέπει να αποτελεί τη βάση κάθε πολιτικής πρότασης και επομένως εντελώς απαραίτητη σήμερα.

Πυθία είπε...

Αγαπητέ Κάρολε

Με ικανοποίηση ασφαλώς θα διαπιστώνεις πόσο ευεργετική ου μην αλλά και θεραπευτική επίδραση είχε ακόμη και σε αριστερές επαναστατικές συνειδήσεις η εκ μέρους σου παράθεση απόψεων του μεγάλου έλληνα διανοητή Παν.Κονδύλη στην προηγούμενη ανάρτησή σου.

Ασφαλώς η γνώστή σου πολιτική ευγένεια δεν θα σου επέτρεπε να προβείς σε σχετλιασμούς και παρατηρήσεις επί των απόψεων διαφόρων σχολιαστών του κειμένου της προηγούμενης αναρτήσεώς σου μεταξύ των οποίων και ο γνωστός αριστερός επαναστάτης.

Μπορώ όμως εγώ να μαντεύσω,Πυθία γαρ,κάποιες σκέψεις σου
Οι αριστερόι επαναστάτες αυτού του είδους είναι γνωστό, πόσο αγωνίστικαν να αποτρέψουν τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις από του να προβαίνουν σε υπέρογκο δανεισμό και διόγκωση του χρέους,προκειμένου να εφαρμόσουν πολιτικες παροχών , ενίσχυσης των εισοδήμάτων και διόγκωσης του κράτους και των δαπανών του.
Είναι γνωστό πόσο εναντιώθηκαν και όρθωσαν φραγμό στις απαιτήσεις και επιδιώξεις της εγχώριας αριστεράς και ακροαριστεράς, που επίμονα και αγωνιστικά ζητούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια μεγαλύτερες παροχές,περισσότερους διορισμούς,μεγαλύτερες αυξήσεις μισθών από εκείνες τις αντιλαικές και ανάλγητες αυξήσεις, που έδιναν οι στηριζόμενες στο δανεισμό "φιλολαικές" πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων και ιδία αυτών του Πασοκ.

Πυθία είπε...

Αγαπητέ Κάρολε

κυριολεκτικά αφύπνισες τα ψυχοσύνδρομα όλων εκείνων που έγκαιρα βγήκαν από τη γενιά της "αλλαγής" και έκτοτε με συνέπεια αποκάλυπταν στον ελληνικό λαό τους κινδύνους τους οποίους έκρυβαν για το μέλλον του η δανειοτροφοδοτούμενη ευμάρεια κι ο καταναλωτισμός που στήριζαν με την οικονομική τους πολιτική οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης και πρωτίστως του Πασοκ.

Αυτή ακριβώς η γνήσια επαναστατική τους στάση τους επιτρέπει σήμερα να αισθάνονται δικαιομένοι και να κομπάζουν επικαλούμενοι ακόμη και τα "προφητικά" αποσπάσματα του Παν.Κονδύλη.

Πυθία είπε...

Όμως αγαπητέ Κάρολε
αυτού του είδους οι επαναστάτες δεν μπορούν να κατανοήσουν ούτε αυτά που διαβάζουν και προσκομίζουν, όπως φαίνεται για παράδειγμα από την παρακάτω αποστροφή των απόψεων του Παν.Κονδύλη:
"Οι πρωταρχικοί λόγοι, πού έθεσαν σε κίνηση τη διαδικασία της εθνικής εκποίησης και της συναφούς πολιτικής αποδυνάμωσης της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο, είναι ενδογενείς και ανάγονται στη λειτουργία του πολιτικού της συστήματος και στη συμπεριφορά όλων των υποκειμενικών του παραγόντων. Με άλλα λόγια: το ελληνικό κοινωνικό και πολιτικό σώμα στο σύνολο του επωφελήθηκε" κλπ κλπ
Για όσους δηλ γνωρίζουν Ελληνικά ο μεγάλος διανοητής Παν.Κονδύλης επιμερίζει ευθύνες σε όλα τα στοιχεία του πολιτικού συστήματος και αυτονοήτως μεγαλύτερες σε αυτά που κυβέρνησαν.

Αποκαλύπτεται όμως(δυστυχώς για τη χώρα μας καθυστερημένα)ότι περαν του κατά Π.Κονδύλη "συνόλου πολιτικού συστήματος" υπήρχε και κάποιο πολιτικό υποκείμενο η αριστερό επαναστατικό μόρφωμα,το οποίο διαφωνούσε με τη στάση του "συνόλου πολιτικού συστήματος",αλλά που την ύπαρξη του αγνοούσε η ελληνική κοινωνία και το οποίο εμφανίζεται σήμερα εδώ διά του γνωστου αριστερού επαναστάτη επαιρόμενο και κορυβαντιόν για τη δικαίωση των απόψεών του και μάλιστα απόψεων ταυτοσήμων προς αυτές του Π.Κονδύλη.

Ω τάλαινα πατρίς. Αγνόησες τόσα χρόνια τη φωνή της "Κονδυλικής επαναστατικής αριστεράς" και ιδού τα αποτελέσματα

Πυθία είπε...

Τέλος αγαπητέ Κάρολε
ασφαλώς δεν θα διέλαθεν της προσοχής σου το πάθος και το μένος που διακατέχει τους σχολιασμούς του συνεπούς αριστερού επαναστάτη απέναντι στο Πασοκ,αλλά ιδιαιτέρως απέναντι στο ΥΠΕΡ ΠΑΣΟΚ blog.

Με σχετική ασφάλεια μπορεί κάποιος να μαντεύση και δίχως να είναι Πυθία,το ψυχοσύδρομο εκ του οποίου εξικνείται,

ψυχοσύνδρομο απότοκο πιθανως κάποιου "τραύματος" της πρώιμης πολιτικής ηλικίας που τον έκανε να "διαχωριστεί" από τη γενιά της "αλλαγής" και που ίσως προκάλεσαν κάποιοι ΥΠΕΡ ΠΑΣΟΚοι

η ενδεχομένως κάποιας σφοδρής αλλά φευ ανικανοποίητης πολιτικής φιλοδοξίας το δρόμο της οποίας ίσως έφραξε η παρουσία στο Πασοκ... των ΥΠΕΡ ΠΑΣΟΚων

Πολιτικός πρόσφυγας είπε...

Ρε Πυθία ή σκουλίκι, ή όπως θέλεις να ονομάζεσαι, για πες μας τη γνώμη σου για τον Άσαντ που υπερασπίζεται η Παπαρήγα και η άσπρη αρκούδα και μετά κάνε μας μάθημα σοσιαλφασισμού.
Και κάτι ακόμη, πες μας πόσοι αριστεροί επαναστάτες πέθαναν στα γκουλάγκ από ψυχοσύνδρομα που επικαλείσαι!!!!!!
Άντε να χαθείς σοσιαλφασίστα που θα μας πουλήσεις και δημοκρατία. θα βρούμε το δρόμο μας ως λαός, αλλά δεν έχουμε ανάγκη τους απογόνους του στάλιν, αυτούς που εξόρισαν τους Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες στη Σιβηρία και κατάγγειλαν τον Πλουμπίδη ως πράκτορα των Αμερικάνων τη μέρα της εκτέλεσης του.

Ανώνυμος είπε...

ψυχραιμία παιδιά
τέτοια εποχή κανέναν δεν βοηθάει η σύγκρουση ανάμεσα σε ποντίκια και μάλιστα αρουραίους που εγκαταλείπουν το σκάφος το σκάφος του Πασοκ και σε ξετρελλαμένους αριστερούς που θέλουν ντε και καλά να βγουν καπέλλο στις εξελίξεις.
Τα πράγματα στην Ελλάδα παραδυσκόλεψαν και ζητάν λύσεις από ψυχραιμους και νηφάλιους ανθρώπους

σκώληξ ο χαμερπής είπε...

σε ότι με αφορά απαντώ επιγραμματικά στην Πυθία ( επειδή εγώ , αντίθετα με τις συνήθεις λοιδορίες και ύβρεις των αγράμματων πασόκων , δεν φοβάμαι το διάλογο ..)

- προφανώς και η κοινοβουλευτική αριστερά έχει σοβαρότατο μερίδιο ευθύνης ως συνεργήσασα στις πρακτικές που εξέθρεψαν το σημερινό χάλι ..βεβαιότατα συμμετείχε στο σπορ της αρπαγής του μέλλοντος της χώρας και του λαού της ποικιλοτρόπως ...

- όπως αυτονοήτως συνάγεται όμως , η πρωταρχική ευθύνη ανήκει σ' αυτούς που άσκησαν εξουσία και κυρίως σε όσους ενέδυσαν την άσκηση της εξουσίας με κενά συνθήματα περί λαικής κυριαρχίας , εθνικής ανεξαρτησίας κ.α. συνεγείροντας τα πλήθη των χαχόλων ιθαγενών και κλείνοντας συνάμα πονηρά το μάτι στα πιο ταπεινά ένστικτα και τον πολιτικό αταβισμό του οσφυοκάμπτη ραγιά .. συγχρόνως προσφέροντας συγχωροχάρτι σε όλα τα λαμόγια και ανανήψαντες χουνταίους , αναβαπτισμένους σοσιαλιστές , με τα λεφτά των άλλων και εις υγείαν των κορόιδων ..

- επειδή όμως εγώ δεν είμαι πάπας για να μοιράζω συγχωροχάρτια , δεν μασάω τα λόγια μου .. η σημερινή αριστερά αποτελεί καρικατούρα τραγελαφική όλων εκείνων των ανθρώπινων ποιοτήτων που θέρισε το μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς τρομοκρατίας και ονείδισε το σοσιαλιστικό και βαθύτατα αντικομμουνιστικό επί της ουσίας μπατσόκ... ως εκ τούτου είναι ανίκανη να συμβάλλει ουσιαστικά στην ανόρθωση της άτυχης αυτής χώρας ...

- θα έπρεπε ήδη να το έχετε αντιληφθεί .. αυτό που μόνο προσδοκώ πλέον είναι η ομορφιά της πυρκαγιάς που θα κατακάψει όλα όσα αντιπροσωπεύουν αυτά στα οποία εσείς ομνύετε ... και αδιαφορώ για το μετά ... άλλωστε αυτή η χώρα πάντοτε εδοξάσθη μέσω των ωραίων ερειπιώνων της ... αυτό γοήτευε πάντοτε και τους ευρωπαίους επιγόνους του ελληνικού πνεύματος της κλασικής εποχής ...

ίσως οι μελλοντικές γενιές θελήσουν να χτίσουν με πιο στέρεα υλικά .. εμένα πάντως μου αρκεί η αποδόμηση του σαθρού και πλήρως διαβρωμένου παρόντος ..

όπως προείπα αλλού , έχω ήδη διαχωρίσει με σαφήνεια τη θέση εδώ και καιρό .. κι έναντι της αριστεράς .. για αυτό και μπορώ να σας βγάζω τη γλώσσα γελώντας κοροιδευτικά στα μούτρα σας , κάνοντας πλάκα με τους αδέξιους στοχασμούς σας ...

με τις υγείες σας και πάλι ...

σκώληξ ο χαμερπής είπε...

@ πολιτικός πρόσφυγας

τα δεοντα και δι υμάς !! κοινώς , αι χάσου μυρμηγκάκι !!!

σκώληξ ο χαμερπής είπε...

...όσο για τις ερασιτεχνικές και θλιβερές απόπειρες ψυχογραφίας εκ μέρους της Πυθίας , θα πω μόνον πως είναι επιεικώς ανόητο να θελήσεις να ψυχογραφήσεις κάποιον από το τυχαίο κι ενδεχομένως επιτηδευμένο αποτύπωμα της διαδικτυακής του περσόνας ... κοινώς πιάστο και κούρευτο , αγαπητή Πυθία ... κάνε κανά μπάφο δάφνης καλύτερα κι άσε την ψυχολογία για τους πιο έμπειρους και σοβαρούς ...

ειλικρινά ημέτερος

σκώληξ ο πυρομανής

παλιάτσος είπε...

όμως σου χρειαζόταν το ξύλο που σου έρριξε η Πυθία.
παραείχες καβαλήσει το καλάμι νεόπλουτε αμφισβητία της αριστερής αστικής και εξασφαλισμένης διανόησης

delinquents είπε...

Τα άκουσε καλά ο σκώληξ λυπηθειτε τον. Όχι άλλο ξύλο!

σκώληξ ο χαμερπής είπε...

εδώ κι αν υπάρχει πρόσφορο έδαφος ψυχανάλυσης !! εμπρός Πυθία , προχώρα στη διάγνωση της πασοκοψυχοπαθολογίας ... ο κυνηγημένος από την πανελλήνια οργή αρουροπασόκος , κρυμμένος στα σκοτεινά λαγούμια της πλήρους ανυποληψίας φαντασιώνεται ότι δέρνει κιόλας ...

μιλάμε λύθηκα από τα γέλια ...

Ίλιτς και Ιωσήφ είπε...

Ο σκώληξ δεν λύεται...διαλύεται.