Η εξελισσόμενη, πολυδιάστατη, οικονομική και κοινωνική κρίση είναι και κρίση του μοντέλου και μαζί της πολιτικής αποφαίνονται πλέον οι περισσότεροι. Οι επιφανέστεροι της πολιτικής έχουν εδώ και καιρό περιγράψει την ανάγκη μιας συνολικής μεταρρύθμισης και αλλαγής η οποία θα μεταβάλει πλήρως τις δομές σε όλα τα επίπεδα διοίκησης, από τους δήμους και τις περιφέρειες έως και την κεντρική διοίκηση, την κυβέρνηση και συνολικά το πολιτικό σύστημα. Στη βάση αυτής άλλωστε της κοινής πεποίθησης η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχουν θέσει ως προτεραιότητά τους ταυτόχρονα με την προσπάθεια εξόδου από την οικονομική κρίση και τη θεσμική ανασυγκρότηση και μεταρρύθμιση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Εχει διακηρυχθεί ότι η δεύτερη ενοποίηση των δήμων, η κατάργηση των νομαρχιών, η ταυτόχρονη θεσμοθέτηση του αιρετού περιφερειάρχη, οι αλλαγές στον εκλογικό νόμο, όπως και η υιοθέτηση νέων αρχών διαφάνειας στην πολιτική ζωή της χώρας αποτελούν ψηφίδες ακριβώς μιας μεγάλης μεταρρύθμισης, η οποία έχει ανάγκη το κράτος και συνολικά το πολιτικό σύστημα. Ουδείς διαφωνεί με τον σκοπό, ούτε αμφισβητεί ότι οι προθέσεις είναι καλές και αγαθές. Ωστόσο υπάρχει μια κρίσιμη ζώνη που μένει ανέγγιχτη, παρ΄ ότι συγκροτεί τον πυρήνα της πολιτικής στη χώρα μας. Τα ίδια τα κόμματα τα οποία ευαγγελίζονται τη μεταβολή και την πρόοδο ζουν σε «μαύρη τρύπα». Κατά τρόπο παράδοξο ίσως και μοναδικό στην προηγμένη Δύση τα ελληνικά κόμματα δεν έχουν νομική υπόσταση. Πρόκειται για ενώσεις προσώπων ειδικού σκοπού, εκφράζονται και εκπροσωπούνται μόνο από τον αρχηγό, δεν δεσμεύονται σχεδόν από τίποτε, εγγυήσεις συνέπειας δεν προσφέρουν, τα οικονομικά τους είναι απολύτως αδιαφανή, το καταστατικό τους παραβιάζεται κατά το δοκούν. Οπως και η δημοκρατική λειτουργία τους, στις περισσότερες των περιπτώσεων, υπακούει στη βούληση των αρχηγών και μόνο σε αυτήν. Τα περισσότερα μοιάζουν με μικρά φέουδα ηγεμόνων, θυμίζουν συγγενή της μοναρχίας σχήματα, μοιάζουν απομεινάρια μιας άλλης εποχής και γι΄ αυτό δεν δύνανται ούτε τη μεταρρύθμιση ούτε την αλλαγή, που κατά καιρούς ευαγγελίζονται, να φέρουν. Ισως χρειάζεται η πρώτη μεταρρύθμιση και αλλαγή να αρχίσει από τα κόμματα, δηλαδή από την πηγή, από την κεφαλή του πολιτικού συστήματος, που φιλοδοξεί μεν όλα να τα αλλάξει, μα έχει αποδειχθεί πως δεν μπορεί, επειδή προφανώς το ίδιο είναι προβληματικό, με αποτέλεσμα να δρα ενοχικά και αναποτελεσματικά. Και ίσως αυτό να είναι το μεγάλο μυστικό της κρίσης που τελειωμό δεν έχει... akarakousis@dolnet.gr http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=308541&dt=09/01/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου