Έλα Θάτσερ να μας δεις

Γράφει ο revival.
Το μνημόνιο είχε προδιαγράψει τα περισσότερα από τα εισπρακτικά μέτρα για το 2011. Το σχέδιο του προϋπολογισμού απλώς τα επιβεβαιώνει.
Οι νέοι φόροι 5,3 δις €, είναι πόροι που θα αφαιρεθούν από νοικοκυριά και επιχειρήσεις και συνεπώς θα αφαιρεθούν από την οικονομία. Η ύφεση θα βαθύνει και η ανεργία θα αυξηθεί, σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις στο 14%.
Από όλα τα εισπρακτικά μέτρα που περιέχονται στον προϋπολογισμό, μόνο τα τεκμήρια μπορούν να θεωρηθούν μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης.
Όλα τα άλλα πλήττουν άμεσα το εισόδημα των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων.
Η αύξηση των αντικειμενικών αξιών στα ακίνητα θα αλλάξει κατηγορία σε εκατομμύρια ιδιοκτήτες μικρής και μεσαίας ακίνητης περιουσίας που θα πληρώσουν τώρα φόρο, ενώ δεν πλήρωναν ποτέ μέχρι σήμερα.
Τα τέλη για τους ημιυπαίθριους ζητούν χρήματα που οι περισσότεροι πολίτες αδυνατούν να καταβάλλουν.
Η αύξηση του ΦΠΑ θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την έμμεση φορολογία(οι τελικές αποφάσεις θα ανακοινωθούν μετά τις δημοτικές εκλογές για προφανείς λόγους) .
Η έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις είναι μέτρο απόλυτα αντιαναπτυξιακό αλλά και άδικο. Ο συνήθης λαϊκισμός «να πληρώσουν αυτοί που έχουν», συσκοτίζει την πραγματικότητα ότι πρόκειται για πρόσθετη φορολογία που επιβαρύνει την ήδη συρρικνωμένη επιχειρηματικότητα στη χώρα, τιμωρώντας την κερδοφορία.
Η πρόβλεψη για εξομοίωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης το φθινόπωρο του 2011 θα αποτελέσει σοβαρότατη επιβάρυνση στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Η περαιτέρω μείωση των δημοσίων επενδύσεων αφαιρεί και άλλους πόρους από την οικονομία.
Αν σε αυτά προστεθεί και η επικείμενη αύξηση στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, το περιβάλλον καθίσταται απολύτως εχθρικό για τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα.
Η πολιτική αυτή έχει όνομα. Είναι η κατά γράμμα εφαρμογή της πιο ακραίας εκδοχής του νεοφιλελευθερισμού, που περιλαμβάνει και την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.
Φυσικά όλα γίνονται για τη σωτηρία της χώρας. Είναι προσωρινά και θα οδηγήσουν στην έξοδο από το τούνελ, σύμφωνα με την άποψη της κυβέρνησης.
Σκληρά αλλά αναγκαία καθώς δεν υπάρχει άλλη λύση, σύμφωνα με όσα λένε και γράφουν οι «κυβερνητικοί εκπρόσωποι» στα media.
Κι όμως λύσεις υπάρχουν.
Ο περιορισμός του λειτουργικού κόστους του δημοσίου έχει ακόμα πολύ μεγάλα περιθώρια (ακόμα να καταργηθούν εκείνοι οι οργανισμοί), η μείωση του κόστους των ελλειμματικών ΔΕΚΟ που καθυστερεί αδικαιολόγητα, η καλύτερη λειτουργία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών( οι ΔΟΥ είναι ακόμα ακέφαλες),η μείωση του κόστους στα νοσοκομεία, οι διαρθρωτικές αλλαγές που λιμνάζουν, θα μπορούσαν να δώσουν έσοδα και να περιορίσουν δαπάνες χωρίς ακραίες αντιλαϊκές λύσεις.
Ο δρόμος αυτός είναι όμως ο δύσκολος. Ο πιο απλός είναι να συμπιεστούν τα εισοδήματα της πλειοψηφίας των πολιτών.
Το κακό είναι ότι ο δρόμος αυτός εκτός από κοινωνικά άδικος αποδεικνύεται και αναποτελεσματικός.
Η κοινωνία συμπιέζεται, η οικονομία σβήνει και το επιδιωκόμενο δημοσιονομικό αποτέλεσμα δεν έρχεται.
Ο δρόμος είναι καταστροφικός..