Οι Ξένοι Σοφοί!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί οι εκ του εξωτερικού (ο κος Ηρακλής Πολεμαρχάκης εξαιρείται) προερχόμενοι «πολιτικοί σύμβουλοι» του κ. Πρωθυπουργού είναι όλοι τους πολύ αξιόλογοι άνθρωποι, πρώην πολιτικοί με σημαντική διαδρομή ή και ακαδημαϊκοί υψηλού κύρους. Θέλει η ασημαντότητά μου να τους ευχαριστήσει για την καλή τους διάθεση και τον αζημίωτο (και σε λογικά όρια πάντως) υποθέτω, φιλελληνισμό τους και να τους καλωσορίσω.
Κάποια ερωτήματα και προβληματισμοί που με ταλανίζουν.
· Το πρώτο ερώτημα αφορά το βαθύ διαχρονικό πρόβλημα της χώρας. Το έχουμε εντοπίσει ή όχι, το έχουμε κατανοήσει ή όχι ; διότι το θέμα δεν είναι το σχέδιο, το θέμα είναι πού πάμε, τί σύστημα λειτουργίας θέλουμε και σ’αυτή την επιδίωξη θα προκύψει η εκδίπλωση του σχεδίου που ακολουθεί. Αν δεν έχουμε κατανοήσει το πρόβλημα (που αυτονόητα ως ηγεσία το γνωρίζουμε) τότε το πρόβλημα παύει να είναι το κύριο πρόβλημα, και γίνεται πρόβλημα ή προβληματική ηγεσία, που δεν το κατενόησε και προσφεύγει σε ξένους για την κατανόησή του.
· Το δεύτερο ερώτημα αφορά το επιστημονικό – πνευματικό απόθεμα της Ελλάδας και η γενικότερη εντύπωση που εκπέμπει η Κυβέρνηση καταφεύγοντας στην ξένη βοήθεια. Αποκρύπτεται η βαθειά δυσπιστία απέναντι στις γηγενείς δυνάμεις, αρκετοί είναι πεπεισμένοι ότι κάποιοι, του πιο στενού πυρήνα της εξουσίας, θεωρούν τους έλληνες καθυστερημένους επαρχιώτες με υστερούσα σκέψη, αγκυλωμένη μάλιστα σε παρωχημένα στερεότυπα που αδυνατεί να συλλάβει την οικουμενικότητα των απαιτήσεων της εποχής. Ώστε χρειαζόμαστε ξένους ανεπηρέαστους για να αυτο-κατανοηθούμε.
Το τρίτο ερώτημα και προβληματισμός ταυτόχρονα, αφορά την πρόθεση (υποθέτουμε καλοπροαίρετα) της ηγεσίας να υπερβεί την κεντρικότητα της έννοιας του εθνικού κράτους και να προσδώσει κοσμοπολιτισμό (με την καλή έννοια) και Οικουμενικότητα στις προσεγγίσεις αυτού του επιτελείου σοφών.
Ως επιδίωξη, στην παρούσα περίοδο που η οικονομία έχει εκπνεύσει, αυτή η επιλογή των ξένων σοφών φαντάζει πολυτελής. Εν τούτοις κάνουμε την παραχώρηση να την αποδεχτούμε. Υπό ένα όμως όρο : Θα μπορούσε να συγκροτηθεί ένα άλλου είδους ως προς τη σύνθεσή του επιτελείο γηγενών «σοφών» όπου θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν σ’αυτό και κάποιοι άλλοι εκτός Ελλάδος (αναπληρωματικοί), δεδομένου ότι η χώρα διαθέτει σημαντικότατες προσωπικότητες που θα μπορούσαν να συντρέξουν την προσπάθεια και που δεν σιωπούν όλον αυτό τον καιρό.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Α΄
Υπάρχει πνευματικό-επιστημονικό δυναμικό. Υπάρχει, και τίποτα δεν έχει να ζηλέψει, ούτε στην ανάλυσή του πλανητικού περιβάλλοντος (εγκαίρως ελληνικής προελεύσεως νόηση κονιορτοποίησε, ταχύτατα μάλιστα, Φουκουγιάμα Χάντιγκτον και τα ρέστα !). Τίποτε επιπλέον δε θα έχει να ζηλέψει στην ανάλυση του Ευρωπαϊκού φαινομένου και ακόμη υπάρχουν έντιμες και βαθυστόχαστες ενδοσκοπήσεις του σύνθετου ελληνικού προβλήματος. Τι να υποθέσουμε ;
Αν όλους αυτούς τους γνωρίζουν και τους αγνοούν, η συμπεριφορά τους είναι περιφρονητικός σνομπισμός και βαθύς ιδεολογικός συντηρητισμός. Αν δεν τους γνωρίζουν, η άγνοια πιστοποιεί εγγενή προκατάληψη απέναντι στη σύγχρονη ελληνική διανόηση, ίσως και έναντι της ίδιας της χώρας. Αν δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο τότε, ισχυρίζονται οι κακεντρεχέστεροι !..., υπάρχει διάθεση εκδικητικής περιφρόνησης στο ελληνικό επιστημονικό δυναμικό, λόγω της στάσης μικρής μερίδας ακαδημαϊκών στην μετεκλογική αναμέτρηση για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Β’
Πολλοί θεωρούν, μήπως η προσφυγή στους ξένους σοφούς, είναι άλλο ένα επικοινωνιακό εύρημα «κάνει τα πάντα μέχρι και ξένους έφερε». Αυτό είναι άλλο ένα βήμα απαξίωσης των πάντων (πολιτικών, επιστημόνων, στελεχών και θεσμών) και πάντως είναι πράξη μηδενικής συμβολής στην εθνική αυτοπεποίθηση, μηδενικής εκτίμησης στην ελληνική σκέψη. (Που προσέξτε ! τα τεράστια αποθέματα του ξενομανούς νεοελληνικού πλουτισμού και το εσχάτως γοητευτικό correct style, μπορεί για μια εκτεταμένη κοινωνική μερίδα, που αφορά και το νεόπλουτο ΠΑΣΟΚ, να κάνει την πρόσκληση των ξένων ελκυστική). Συνιστά παράλληλα, άλλο ένα εντυπωσιακό βήμα στη σταθερή επιλογή απαξίωσης του κομματικού θεσμού. Αλλά είναι ακόμα και η αποκορύφωση της ύβρεως απέναντι στον ελληνισμό. Δικό τους καθήκον είναι να ανακαλύψουν και να αναδείξουν την άλλη Ελλάδα, που σκέπτεται, αγωνίζεται γι αυτήν και τη διασώζει. Το ολίσθημά τους δε συγχωρείται και προστίθεται στα πολλά άλλα.
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Χρησιμοποίηση ξένων είναι άλλη μια υπεκφυγή από το άμεσο καθήκον. Αμετακίνητο δόγμα : Κυλιόμενα επικοινωνιακά ευρήματα αποπροσανατολισμού, ισχυρή δόση εντυπωσιασμού. Τίποτα να μην πλήξει τη δημοτικότητα.
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ : Θάρρος και ρήξη, ανατρεπτικά μέτρα πολιτικής και ανοιχτή πολιτική πράξη που εμπιστεύεται και δεν παραπλανεί. Το δίλημμα δεν είναι ανάμεσα στο να διαχειριστούμε την κατάσταση και στο χτίσιμο ενός νέου πολιτικού καθεστώτος. Δεν υπάρχει δίλημμα, υπάρχει ιστορική απαίτηση να δράσουμε και να σώσουμε τη χώρα.
Γρύπας
Αθήνα, 9 Φεβρουαρίου 2010
ΥΓ. Συμφωνώ με το άρθρο του κου Μανίκα στη Μεταρρύθμιση (9.2.2010) σχετικά με την έμμεση, πλην σαφή, και όχι αθώα αντιευρωπαϊκή παρ’ ολίγον υστερία. Δεν έχετε καταλάβει, μετά τους ανίκανους που κατέστρεψαν την εθνική οικονομία η Ευρώπη (τα μέλη της ΟΝΕ που μας σώζει) περίμεναν από εμάς, την κυβέρνηση ΓΑΠ, θαρραλέα μέτρα αντιμετώπισης που και την οικονομία θα έσωζαν και την ΟΝΕ δεν θα έθεταν σε κίνδυνο. Είναι φυσικό να εκνευρίζονται όταν επί τρεις μήνες δεν κάνουμε τίποτε.