Οι επενδύσεις

Γράφει ο revival.

Οι επενδύσεις είναι, ασφαλώς, ευπρόσδεκτες. Από το Κατάρ ? Από το Κατάρ. Κι από το Μπουτάν ή το Capo Verde, καλώς να ορίσουν.

Αρκεί να πρόκειται για επενδύσεις κι όχι κουβέντα να γίνεται.

Βέβαια η λογική φορά των πραγμάτων είναι η αντίθετη από την πρακτική της κυβέρνησης. Πρώτα δηλαδή χαράζεις την αναπτυξιακή στρατηγική, σε ποιους τομείς χρειάζεται η χώρα επενδύσεις, ποιές είναι οι προτεινόμενες περιοχές για την εγκατάστασή τους και μετά αναζητάς τους επενδυτές.

Σε ότι αφορά μάλιστα στο Ελληνικό, η ιστορία εξελίσσεται περίεργα.

Η κυβέρνηση θα έπρεπε πρώτα να αποφασίσει τι έκταση θα δώσει προς εκμετάλλευση και στη συνέχεια να προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό για την αξιοποίησή της. Μπορεί στον διαγωνισμό αυτό να ήταν το Κατάρ που θα προσέφερε τα περισσότερα με τις καλύτερες επενδυτικές προτάσεις. Μπορεί όμως και όχι.

Ουδείς θα απέκλειε την περίπτωση να υπάρξουν ελληνικά ή μικτά επενδυτικά σχήματα με καλύτερες προτάσεις για την αξιοποίηση της περιοχής.
Η συμφωνία με το Κατάρ προβλέπει την πρόθεση επενδύσεων χωρίς να έχει παρουσιαστεί δημόσια συγκεκριμένο σχέδιο. Μόνο δημοσιογραφικές πληροφορίες υπάρχουν για τις προθέσεις των επενδυτών, χωρίς μάλιστα να γνωρίζουμε και τις ακριβείς προθέσεις της κυβέρνησης.
Ασφαλώς πρέπει να υπάρξει επενδυτική εκμετάλλευση του Ελληνικού. Οι προτάσεις που θέτουν ως στόχο να γίνει μόνο χώρος πρασίνου είναι αφελείς και μη βιώσιμες οικονομικά. Άλλωστε ένα μέρος του χώρου έχει ήδη παραχωρηθεί για διάφορες χρήσεις.
Η διαδικασία όμως για την παραχώρηση πρέπει να ακολουθήσει τη κοινή λογική, το αυτονόητο που λέει κι ο πρωθυπουργός: πρώτα η εκδήλωση της κυβερνητικής πρόθεσης, μετά ο διεθνής διαγωνισμός και τέλος η συμφωνία με τους όποιους επενδυτές.