Πάτρας...παιδείας ανάγνωσμα.

Σήμερα το πρωί λοιπόν οι εκπαιδευτικοί και οι φοιτητές , κρατώντας πανό και θέλοντας να διαμαρτυρηθούν για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στον χώρο της Παιδείας πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω από το Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων», περιμένοντας την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου η οποία θα ερχόταν στην Πάτρα για να παραστεί στην εκδήλωση φιέστα που διοργάνωσε ο Δήμος Πατρέων προς τιμήν των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που έχουν αποφοιτήσει από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της πόλης και στην οποία φιέστα η υπουργός επρόκειτο να ήταν η κεντρική ομιλήτρια.
Η κυρία Διαμαντοπούλου μετά την τελευταία επίσκεψή της στον Βόλο μάλλον θεώρησε ότι το όλο κλίμα δεν την σηκώνει για εκτός έδρας επισκέψεις. Έτσι, η οργή των παρευρισκομένων όπως ήταν φυσικό ξέσπασε στους κυβερνητικούς βουλευτές του νομού.
Με την παρουσία μεγάλης αστυνομικής δύναμης άρχισαν να καταφθάνουν οι επίσημοι, μητροπολίτης, δήμαρχοι, πρυτανικές αρχές, ο βουλευτής της Ν.Δ Νίκος Νικολόπουλος κ.α οι οποίοι πέρασαν μάλλον εύκολα μέσα στο Δημοτικό Θέατρο.
Όταν όμως μετά από 10 περίπου λεφτά έφτασαν μαζί οι τρεις βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ο υφυπουργός κ. Κατσιφάρας, και οι κ.κ Παπαδόπουλος και Τριανταφυλλόπουλος και στη προσπάθεια τους να μπουν μέσα ο κόσμος άρχισε να τους φτύνει και να τους στολίζει με κοσμητικά επίθετα!
Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμα για τους πολιτικούς ταγούς της Αχαΐας.
Μετά από μια ώρα περίπου η ψυχική οδύνη τους εκτοξεύθηκε στα ουράνια!
Είδαμε λοιπόν έντρομους τον υπουργό και τους βουλευτές κουστουμαρισμένους να τρέχουν κυνηγημένοι από το πλήθος, διασχίζοντας την μεγάλη πλατεία Γεωργίου, σε χρόνο που θα ζήλευε και ο παγκόσμιος ρέκορντμαν Γιουσέιν Μπόλτ , παρακάμπτοντας και σκοντάφτοντας σε σκουπίδια που έχουν μαζευτεί σε λόφους σε όλη τη πόλη λόγω του κλεισίματος της χωματερής στην Ξερόλακα, και οι οποίοι βουλευτές στην προσπάθεια τους να σωθούν εισέβαλλαν σε γνωστή καφετέρια στέκι της πόλης.
Περιττό να πούμε ότι φύγανε καφέδες, αναποδογυρίστηκαν τραπεζάκια και πολλά άλλα κωμικοτραγικά που τα βλέπουμε μόνο σε ταινίες.
Η όλη ιστορία πάντως τελείωσε όταν μετά από κάποιο διάστημα οι βουλευτές μετέβηκαν σε παρακείμενο γραφείο του κόμματος.
Όλα τα παραπάνω γεγονότα είχαν την τύχη να τα τραβήξουν και κάμερες τοπικών καναλιών, τα οποία κανάλια είχαν μαζευτεί για ρεπορτάζ για τις εκλογές της ΟΝΝΕΔ που γινόντουσαν δυο τετράγωνα μακριά από την πλατεία και έτσι με τα πρώτα επεισόδια έτρεξαν και αποθανάτισαν τα γεγονότα.
Αυτό όμως που μένει να δούμε είναι αν τα κανάλια δείξουν αυτές τις σκηνές!
Μιας και όπως είδαμε και στη Τρίπολη στην επίσκεψη του πρωθυπουργού, στα περισσότερα ΜΜΕ επικρατεί η λογική «μούγκα στην στρούγκα» .
Πηγή:koyrdisto portokali

Σκέψεις για τα Γιάννενα

Γράφει ο delinquents
Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό. Στα Γιάννενα έχουμε, αυτοδιοικητικά, ζήσει στιγμές μεγάλης παράνοιας. Το αποτέλεσμα για τον δήμο είναι η διοίκησή του να καταλήγει σε χέρια ανθρώπων που είναι κατώτεροι των περιστάσεων, με υπόνοιες πως έχουν χρεώσει τον δήμο και με πολιτικές οι οποίες δεν ευνοούν την ανάπτυξή του. Ιστορικά τελευταίος δήμαρχος από την κεντροαριστερά είναι ο κ. Γκλίναβος το 1994 ή κάποτε τότε. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν διοικήσει τον δήμο ο κ. Παπασταύρος για μία τετραετία και η φυσική συνέχεια της παράταξής του, υπό τον κ. Γκόντα, για 2 τετραετίες μέχρι και σήμερα. Αντίστοιχα η κεντροαριστερά και η αριστερά όλο αυτό το καιρό, αν και κατέχει μεγαλύτερο ποσοστό, ήταν κατακερματισμένη σε ομαδούλες που ευνοούσαν τα κόμματα και συνέβαλαν έτσι στον κατακερματισμό.
http://delinquents.wordpress.com/2010/06/08/%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AE-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B7/

Παπαδήμος εν όψει..

Είτε φανερή, είτε υπόγεια η αντιπαράθεση του κ. Παπακωνσταντίνου με την κ. Κατσέλη συνεχίζεται αμείωτη.Με την πρώτη ευκαιρία ανταλάσσουν αιχμές και υπαινιγμούς για την άνοδο του πληθωρισμού, των τιμών και την απουσία στοιχειώδους αναπτυξιακής πολιτικής.
Η ελληνική οικονομία βυθίζεται ολοένα και πιό πολύ στην ύφεση και ο ελληνικός λαός έκπληκτος και αποσβολωμένος παρακολουθεί το ηγετικό δίδυμο της οικονομίας να αναλίσκεται σε παιχνίδια εξουσίας. Κατόπιν τούτων ο αχαμνός κ. Παπακωνσταντίνου απορεί και εξεγείρεται για τα αρνητικά σενάρια που διατυπώνονται εις βάρος των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας.Ο δε κ. Παπανδρέου αρνείται να δώσει λύση στις διαφωνίες των επιτελών της οικονομίας και αναζητά τη διέξοδο στην προώθηση του κ. Παπαδήμου στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης με ευθύνη τα θέματα οικονομίας και την εκπροσώπηση στην Ευρώπη και τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς και φόρα. Οι πιέσεις προς τον πρώην αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας συνεχίζονται αμείωτες και σχετικές πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν είναι πλέον τόσο αρνητικός όσο στο πρόσφατο παρελθόν.
Ο κ. Παπαδήμος προαλοίφεται για Β΄ αντιπρόεδρος με τον κ. Πάγκαλο να χάνει αρμοδιότητες αλλά να διατηρεί την θέση του Α΄ αντιπροέδρου.

Παπακωνσταντίνου vs Ραγκούση

O αχαμνός κ. Παπακωνσταντίνου επιχειρεί,μάταια, να αλλάξει τους Διευθυντές των Εφοριών. Άργησε αλλά το κατάλαβε.Το πρόλαβε όμως ο εκατόνταρχος κ. Ραγκούσης και με το νόμο -πόνημα για την αξιοκρατία και τη διαφάνεια στη Δημόσια Διοίκηση κατέστησε απαγορευτική κάθε διευθυντική αλλάγη πρίν το Σεπτέμβριο στη καλύτερη περίπτωση. Αρνείται δε επίμονα την όποια νομοθετική ρύθμιση για την ύπαρξη μεταβατικής περιόδου. Το αποτέλεσμα είναι η επικράτηση του ραχατιού και του ωχαδερφισμού στα περισσότερα καταστήματα της Εφορίας και η καταβαράθρωση των εσόδων.Ο υπουργός Οικονομικών απευθύνθηκε για βοήθεια στον πρωθυπουργό αλλά δεν εισακούσθηκε.Το επιχείρημα είναι ότι η υπεράσπιση της αξιοκρατίας υπερτερεί της σωτηρίας της χώρας.Άλλωστε αν χρειασθεί θα ληφθούν πρόσθετα μέτρα.Αντέχει ο εργαζόμενος.

Ο αχαμνός,ο αδαής και οι άλλοι...

Το ΙΚΑ δεν έχει ακόμα την τύχη να διαθέτει Διοικητική ηγεσία,οι εφορίες αρκούνται στις διοικήσεις παρελθόντων ετών ενώ στις τελωνειακές υπηρεσίες τα φορτηγά και τα εμπορεύματα διακινούνται ελευθέρως.Όλες οι ελπίδες για την ανάκαμψη των δημοσίων εσόδων επαφίενται στούς Έλληνες καταναλωτές που δίνουν τη μάχη των αποδείξεων.Οι καθ΄ύλην υπουργοί περί άλλων τυρβάζουν.Ο αχαμνός κ. Παπακωνσταντίνου περισσότερο κυκλοφορεί στα καμαρίνια μακιγιαρίσματος των τηλεοπτικών σταθμών παρά στα καταστήματα των εφοριών,ενώ ο αδαής κ. Σαχινίδης αδυνατεί απλά να ανταποκριθεί. Ο δραστήριος αλλά και αντιφατικός κ. Λοβέρδος μπορεί να "βολεύεται" απο τον κυβερνητικό χαοτικό αποσυντονισμό αλλά η αδιάλλειπτη τηλεοπτική του επέλαση επιτείνει την σύγχιση και την κοινωνική αβεβαιότητα. Οι λοιποί της ηγετικής ομάδας την αυτοσυντήρηση τους επιδιώκουν και για το πολιτικό τους μέλλον εργάζονται.ΕΜΕΙΣ ?

Ανικάνων αθλιότητες

Του Νίκου Μπίστη.
Αν «ο πατριωτισμός αποτελεί το τε-
λευταίο καταφύγιο των απατεώ-
νων» (Σάμιουελ Τζόνσον), τότε η ηθική αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των ανικάνων. Ετσι, με πρόσχημα δύο αξιακά θετικά φορτισμένες έννοιες, ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για τη μετάλλαξή τους σε πατριδοκαπηλία και ηθικολογία. Δεν θα κουραστώ να υπενθυμίζω ότι η επιχείρηση «Καθαρά Χέρια» στην Ιταλία οδήγησε στον Μπερλουσκόνι. Απαξίωσαν το πολιτικό τους σύστημα και κατέληξαν στα χειρότερα. Ετσι ακριβώς ένας νέος άνθρω-
πος στην Ελλάδα, χωρίς βιώματα και με μόνη πηγή πληροφόρησης τα δελτία ειδήσεων και τις ανακοινώσεις των κομμάτων, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το πολιτικό σύστημα που εξασφάλισε τη μακροβιότερη περίοδο δημοκρατικής ομαλότητας και ανάπτυξης στην Ελλάδα δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα απέραντο αλισβερίσι διαφθοράς.
ΣΤΟΝ ΒΑΛΤΟ της ηθικολογίας τσαλαβουτάει η χώρα, με κύρια, αλλά όχι αποκλειστική, ευθύνη της ΝΔ. Στο τέλος, δε, οι καραμπόλες, οι εξεταστικές, οι υπουργοί, οι επιπλοποιοί και μπατζανάκηδες, οι ψιλικατζήδες του ΛΑΟΣ και του ΣΥΡΙΖΑ, η αμοιβαία επιλεκτική επίρριψη ευθυνών ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν θα αφήσουν τίποτε όρθιο. Παράδειγμα: Ο κ.
Σαμαράς, ο οποίος κατά δήλωσή του «δεν χρωστάει σε κανέναν», ξαναμπήκε στην πολιτική όταν τον ανέσυρε από τα αζήτητα ο κ. Καραμανλής, του οποίου υπήρξε αδιαμαρτύρητα υπουργός.
Ο κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ κέρδισε τις εκλογές το 2004 χωρίς πρόγραμμα, κατηγορώντας τον προκάτοχό του Κώστα Σημίτη ως αρχιερέα της διαπλοκής. Μετά πέντε άνυδρα χρόνια χωρίς έργο ανακάλεσε: «Είπα και μια κουβέντα παραπάνω μέσα στην ένταση του εκλογικού αγώνα, σήμερα δεν θα τα επαναλάμβανα», ψέλλισε σε συνέντευξή του στον κ. Πρετεντέρη στο Μega. Τώρα ο εκ παρθενογένεσης κ. Σαμαράς, αφού απαλλάχθηκε από την κ.Μπακογιάννη, βλέποντας το κόμμα του να βουλιάζει στις δημοσκοπήσεις, θέλει να απαλλαγεί και από τον κ. Καραμανλή και τα βαρίδια της περιόδου εκείνης.
Το τι θα κάνουν Καραμανλής και Σαμαράς είναι δικό τους θέμα, δεν θα κλάψουμε για κάποιον από τους δύο. Το θέμα μάς αφορά όταν η καραμπόλα φτάνει στον Σημίτη, με προφανή επιδίωξη την απαξίωση ενός έργου που παρά τις όποιες αδυναμίες πήγε την Ελλάδα
μπροστά και που αντίστοιχό του φοβάμαι ότι θα κάνουμε χρόνια για να δούμε.
Ο ΣΗΜΙΤΗΣ δεν έχει ανάγκη της δικής μου συνηγορίας. Μιλάει η προσωπικότητά του, το έργο του. Μάλλον θα έπρεπε να συνηγορήσουν οι επί οκτώ συναπτά έτη υπουργοί του. Να εξαιρέσουμε, βέβαια, τον Θόδωρο Πάγκαλο, ο οποίος, όπως μας πληροφόρησε την προηγούμενη Κυριακή, είχε από το 2000 αντιληφθεί ότι η «αλληλεγγύη είχε μετατραπεί σε συνενοχή». Προφανώς για τον λόγο αυτό, την καταπολέμηση της διαφθοράς δηλαδή, μπαι-
νόβγαινε στις κυβερνήσεις Σημίτη και είναι κρίμα ότι δεν μας κατέστησε από τότε κοινωνούς της αγωνίας του. Ελπίζω μόνο να μην του χρειαστούν άλλα δέκα χρόνια για να δημοσιοποιήσει προβληματισμούς του για την πορεία της κυβέρνησης της οποίας
τυγχάνει αντιπρόεδρος.
Ο συνδυασμός πολιτικής και ηθικής αποτελεί αναγκαία αλλά όχι απαραιτήτως και ικανή προϋπόθεση παραγωγής αποτελεσματικού έργου.
Οι συντάξεις δεν θα μεγαλώσουν, ούτε ο δέκατος τρίτος και ο δέκατος τέταρτος μισθός θα επανέλθουν με ξόρκια.
Η επιτομή, δε, της ηθικής πολιτικής είναι να λες στον λαό την αλήθεια και προεκλογικά και με τεκλογικά.
http://media2.feed.gr/pegasus/Multimedia/pdf/ethnos/2010/06/07/ETH_0706_008_K.pdf

Ανεπαρκείς,αδιάφοροι,ανάλγητοι.

Ε λοιπόν αυτή η χώρα αξίζει μιάς καλύτερης τύχης.Βεβαίως περιούσιος λαός δεν είμαστε,ούτε και το πρότυπο της εργατικότητας, της μεθοδικότητας και του ορθολογισμού.Φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.Με κύρια την ευθύνη των πολιτικών και των κομμάτων αλλά και την αγαστή λαϊκή συνεργασία.
Το Πασοκ και ο κ. Παπανδρέου πιστώθηκε με τις ελπίδες για μιά διαφορετική πορεία, για την έξοδο από την κρίση.. Κέρδισαν την ψήφο μας και την ανοχή μας. Κέρδισαν την εμπιστοσύνη μας. Τους οπλίσαμε με τις ισχυρότερες ευχές μας.Φροντίζουν να μας απογοητεύουν,να μας αποθαρρύνουν, να μας πείσουνγια μιά ζωή χωρίς προσδοκίες.
Η διαχείριση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, η επιτηδευμένη ασάφεια, η καλλιέργεια του φόβου και η τρομοκρατία των ανάλγητων μέτρων συνιστά την αποθέωση καί την επιτομή του επικοινωνιακού κυνισμού.Παίζουν με το μέλλον της χώρας,με τις ζωές των Ελλήνων και το ενδιαφέρον τους εστιάζεται στο ατσαλάκωτο προφίλ τους και την ικανοποίηση των προσωπικών τους πολιτικών προσδοκιών.
Καιρός να πάμε για άλλα. Καιρός να αναζητήσουμε το νέο πολιτικό τοπίο.Οι δυσκολίες και τα εμπόδια τεράστια, φαντάζουν ανυπέρβλητα. Αξίζει να αναλώσουμε πνευματικές και φυσικές δυνάμεις για την ανάδειξη ενός νέου,παραγωγικού και αποτελεσματικού πολιτικού σκηνικού. Η συντήρηση της σύγχρονης πολιτικής δυστυχίας ισοδυναμεί με αυτοκτονικό ιδεασμό.

Απορίας άξιον

Oι διενέξεις μεταξύ υπουργών στο άτυπο υπουργικό συμβούλιο για τις αποκρατικοποιήσεις,πιστοποιούν την έλλειψη συντονισμού και την μειωμένη πολιτική επάρκεια του ηγετικού κυβερνητικού πηρύνα.Η πολιτική των αποκρατικοποίησεων συνιστά πολιτική εξαιρετικής προτεραιότητας για ναπαρέχεται η πολυτέλεια έμφάνισης του κάθε υπουργού με το δικό του σχέδιο και τις δικές του αξιολογήσεις.
Απορίας άξιον το γεγονός να μην έχουν προηγηθεί,εδω και οκτώ μήνες πλέον,συσκέψεις εργασίας του υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου με τους υπουργούς που εποπτεύουν τους υπό αποκρατικοποίηση οργανισμούς.Λίγο αν είχε περιορίσει τις άχρωμες τηλεοπτικές του εμφανίσεις,θα είχε επιτύχει ο επι των οικονομικών υπουργός, να έχει σχέδιο αποκρατικοποιήσεων με σαφείς στόχους,με χρονοδιαγράμματα και κυρίως με απόλυτη πολιτική συμφωνία των μελών του υπουργικού συμβουλίου.
Απορίας άξιον είναι ότι ο κ. Παπανδρέου περιόρισε την παρέμβαση του σε νουθεσίες και γενικόλογες οδηγίες σε ένα θέμα που η γνώμη του πρωθυπουργού αποτελεί τον οδηγό της ακολουθητέας κατεύθυνσης.
Απορίας άξιον είναι πως δεν αντιλαμβανόμαστε τα όσα επώδυνα έρχονται καί κυρίως πως η μακαριότητα μας μας οδηγεί ανέμελους στο εθνικό,κοινωνικό και ατομικό μας ναυάγιο.

Πολιτική σαλάτα.

Το φετεινό καλοκαίρι δεν προβλέπεται ιδιαίτερα θερμό.Η πρόβλεψη προφανώς ικανοποιεί την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων που θα περιορίσει η θα στερηθεί τις διακοπές της.Τα μετεωρολογικά φαινόμενα ουδόλως επηρεάζουν την πολιτική ζωή.Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι το πολιτικό θερμόμετρο θα υπερθερμανθεί και ενδεχομένως θα σπάσει.Οι αιτίες πολλές αλλά δύσκολα μπορεί σήμερα να εκτιμήσει την πιθανή αφορμή.
Η ελληνική κοινωνία βιώνει την καθολικότητα της κρίσης με εναλλαγές συναισθημάτων. Από την οργή στο φόβο και απο την αγανάκτηση στην ανοχή. Το απρόβλεπτο τείνει να γίνει το μόνιμο στοιχείο των εξελίξεων του δημόσιου βίου.
Στίς εξεταστικές επιτροπές η ανηλεής κομματική αντιπαράθεση παρακάμπτει την ουσία και αδυνατίζει την προοπτική κοινών προτάσεων που θα ρίχνουν άπλετο φώς σε δυσώδεις υποθέσεις και πραγματικούς ενόχους. Η μόνη υπόγεια και άτυπη συμφωνία μάλλον σχετίζεται με την βούληση των κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαρά να διαγράψουν το πολιτικό και κομματικό τους παρελθόν.
Στην οικονομία και τις μεταρρυθμίσεις η ασάφεια κυριαρχεί.Η διπλή γλώσσα χαρακτηρίζει τις κυβερνητικές δηλώσεις,τα επικοινωνιακά κόλπα δίνουν και παίρνουν και το έλλειμα ελπίδας περισσεύει.
Τα κυβερνητικά όργανα ασυντόνιστα και με προφανή την έλλειψη σχεδίου και συντεταγμένης πορείας καθυστερούν και ολιγωρούν την προώθηση αποφάσεων που μας κοινοποιούν οι υπερεθνικοί κηδεμόνες.Οι ευθύνες μετατοπίζονται και μοιάζουν με καυτές πατάτες που τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου δεν τολμούν να αγγίξουν.
Η πορεία μοιάζει να είναι προδιαγεγραμμένη ,οι αντιστάσεις ολίγιστες, οι συνειδήσεις σε απεργία. .Η πολιτική σαλάτα που μας σερβίρουν είναι άνοστη και κακοφτιαγμένη.
Και ως μοιραίοι και άβουλοι την απολαμβάνουμε.

Και όμως...

Αλήθεια ποιό είναι το σχέδιο εξόδου από τη κρίση? Ποιά είναι η πραγματικότητα για το ασφαλιστικό? Η αποδόμηση του συνόλου των εργασιακών δικαιωμάτων έχει γίνει αποδεκτή απο την κυβέρνηση? Η κάθαρση και η εξυγίανση του πολιτικού συστήματος εντάσσεται στην ανάγκη της ανανέωσης και της αξιοπιστίας του δημόσιου βίου η αποτελεί παίγνιο στο ξεκαθάρισμα λογαριασμών με το παρελθόν και την διαφορετική γνώμη?
Οι όποιες απαντήσεις, σύνθετες και δύσκολες μας στερούν το δικαίωμα της μάχης για ένα καλλίτερο αύριο,μας στερούν το δικαίωμα της ελπίδας.
Όμως πρέπει να ανασκουμπωθούμε,να υψώσουμε πνευματικό και πολιτικό ανάστημα.Και το ανάστημα της αξιοπρέπειας να σηκώσουμε.
Σήμερα,τώρα να προετοιμάσουμε το αύριο,να χαράξουμε το μέλλον.Θα πάρουμε μαζί και το παρελθόν για να μας φωτίζουν το δρόμο οι λαμπρές στιγμές του,θα πάρουμε και τα λάθη μας για να γνωρίζουμε τι δεν θα επαναλάβουμε.
Ακίνητοι πάντως δεν πρέπει να μείνουμε.


*ΥΓ.Τεχνικής φύσεως προβλήματα μας στέρησαν δύο μέρες γόνιμης επικοινωνίας.

Ο Γεωργός και τα παιδιά του

Ένας μύθος του Αισώπου .
Κάποτε ένας γεωργός αρρώστησε βαριά. Κάθε μέρα που περνούσε
όλο και χειροτέρευε. Τότε κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος του και κάλεσε
κοντά του τους δύο γιους του , που ήταν δυνατά και γεροδεμένα παλικάρια ,
αλλά είχαν ένα μεγάλο ελάττωμα : την τεμπελιά.
Έτσι με αδύνατη και κουρασμένη φωνή τους είπε : "Παιδιά μου εγώ τώρα φεύγω
απ αυτόν τον κόσμο και αφήνω στα χέρια σας ότι έχω .Εγώ δούλεψα όσο μπορούσα.
Τώρα είναι η σειρά σας να δουλέψετε για να μη χαθούν όλα αυτά που θα σας αφήσω.
Μέσα στο αμπέλι λοιπόν σας έχω αφήσει όλη μου την περιουσία. Τον θησαυρό τον έχω κρύψει πολύ καλά αλλά αξίζει τον κόπο που θα κάνετε για να τον βρείτε γιατί θα σας κάνει πλούσιους. Προσέξτε όμως καλά. Θα είναι δικός σας μόνο αν τον βρείτε χωρίς να χαλάσετε τα κλήματα από το αμπέλι. Και κάτι ακόμα : να τον μοιράσετε δίκαια...."
Και μ' αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τα παιδιά του.
Τα παιδιά πέρασαν μέρες λύπης . Τα τελευταία λόγια του πατέρα τους ερχόταν συνέχεια στο μυαλό τους.
Έτσι ένα ωραίο πρωινό στις αρχές της άνοιξης πήραν από ένα τσαπί κι από ένα κλαδευτήρι και τράβηξαν κατά το αμπέλι.
Όταν έφτασαν λοιπόν στο αμπέλι κοίταξαν ολόγυρα πολλή ώρα. Κανένα όμως σημάδι δεν έδειχνε πως εκεί μπορούσε να είναι ο θησαυρός.
-Νομίζω ότι πρέπει να σκάψουμε βαθιά όλο το αμπέλι. Έτσι όπου και να βρίσκεται θα τον βρούμε είπε ο ένας.
-Να μη χάνουμε λοιπόν καιρό , είπε ο δεύτερος.
Με τις τσάπες τους έσκαβαν βαθιά στο χώμα και το αναποδογύριζαν.
-Τα κλαδιά μας εμποδίζουν , είπε ο ένας.
-Ας τα κλαδέψουμε είπε ο άλλος.
Συνεχίζοντας έτσι έφτασαν στο τέλος. Έσκαψαν και την τελευταία πιθαμή αλλά ο θησαυρός πουθενά ! Απογοητευμένοι γύρισαν στο σπίτι τους...
Πέρασε καιρός ήρθε το Καλοκαίρι και στη συνέχεια το Φθινόπωρο . Ήταν η εποχή να τρυγήσουν και τα δύο αδέλφια ξεκίνησαν πάλι για τ' αμπέλι .
Μα εκεί , με μεγάλη έκπληξη είδαν τις βέργες με τόσα πολλά σταφύλια που ακουμπούσαν τη γη !
Άρχισαν με χαρά να κόβουν τα σταφύλια , να γεμίζουν τα κοφίνια και να τα σωριάζουν στα πατητήρια. Η σοδιά του αυτό το χρόνο ήταν... θησαυρός!
Πουλούσαν τα σταφύλια και άλλα τα έκαναν κρασί και το πουλούσαν κι αυτό. Κι έπαιρναν χρήματα , τα σώριαζαν πάνω στο τραπέζι και τα μοίραζαν δίκαια, όπως τους είχε πει ο πατέρας τους.
Έτσι θησαυρό μπορεί να μη βρήκαν , όμως οι κόποι τους ξεπληρώθηκαν με το παραπάνω!!!
Αφιερωμένο εξαιρετικά στη κυβέρνηση.

Στοίχημα Δημοκρατίας.

O κ. Μαντέλης με περισσό θράσος και εντυπωσιακό κυνισμό δημοσιοποίησε τις "χορηγίες" του.Η υπόθεση έχει πάρει την δικαστική οδό. Αντικειμενικά το γεγονός αποτελεί μια μικρή νίκη για το δημόσιο βίο και μία έμπρακτη απόδειξη ότι άμα θέλουμε μπορούμε.Πολιτικά προσμετράται στα συν της κυβέρνησης του Πασοκ και του κ. Παπανδρέου.
Το πολιτικό σύστημα,πανταχόθεν βαλλόμενο,αναμετράται με την αυτοκάθαρση του και φαίνεται έτοιμο να καθιερώσει ισχυρές διαδικασίες,δομές και ελέγχους που διασφαλίζουν τη διαφάνεια, αποτρέπουν φαινόμενα ατιμωρησίας των πολιτικών προσώπων και αποκαθιστούν την αξιοπιστία της πολιτικής και των πολιτικών.
Ο κύκλος της κάθαρσης πρέπει να ολοκληρωθεί γρήγορα,σωστά και δίκαια. Η τιμωρία και ο στιγματισμός των ενόχων θα ικανοποιήσει τη δίκαιη αγανάκτηση των πολιτών και θα απογοητεύσει τους "κυνηγούς κεφαλών" και τους "αυτόκλητους εγγυητές" της δημόσιας ηθικής.Το στοίχημα της κάθαρσης είναι στοίχημα δικαιοσύνης,είναι τελικά στοίχημα Δημοκρατίας.Και πρέπει να το κερδίσουμε.

Χωρίς στόχο δεν υπάρχει κίνηση

Γράφει ο Γιώργος Καριπίδης.
Τα δημοσιονομικά ανοίγματα των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης –πρωτίστως του ευρωπαϊκού Νότου- μόνο ως ένα βαθμό ευθύνονται για την κρίση του Χρέους και για την υποτίμηση του ευρώ στις διεθνείς χρηματαγορές. Επίσης μόνο ως ένα βαθμό η κρίση προκαλείται από τις επιθέσεις των κερδοσκοπικών hedge funds. Η κύρια αιτία των προβλημάτων της Ε.Ε. (και της δυσπιστίας των αγορών) βρίσκεται στον ημιτελή χαρακτήρα της ΟΝΕ. Το κοινό νόμισμα χωρίς κοινή οικονομική πολιτική είναι ένα ευάλωτο νόμισμα. Το Σύμφωνο Σταθερότητας χωρίς ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό δεν επαρκεί για την εξασφάλιση κοινής δημοσιονομικής πολιτικής. Η πραγματικότητα ωθεί αντικειμενικά στην εμβάθυνση της ΄Ενωσης, δηλαδή στην κάλυψη των ελλειμμάτων της οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης της Ε.Ε. Το δίλημμα τίθεται επιτακτικά: εμβάθυνση ή διάλυση.Κάτω από την πίεση της κρίσης, δηλαδή της πραγματικότητας, η Ε.Ε. –μέσα από ταλαντεύσεις, δισταγμούς και διαφωνίες-προωθεί επιτέλους μέτρα για την ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης. Σ’ αυτή τη διαδικασία ο αντικειμενικός παράγοντας είναι ισχυρός αλλά ο υποκειμενικός παράγοντας είναι αδύναμος. Η εμβάθυνση της ΄Ενωσης είναι αναγκαία, αλλά συνεπάγεται τη μεταβίβαση εξουσιών και αρμοδιοτήτων από το εθνικό στο κοινοτικό επίπεδο. Αυτή η μεταβίβαση θα γίνει ανεκτή από τις εθνικές κοινωνίες; Οι εθνικές κυβερνήσεις θα δεχτούν την αποδυνάμωσή τους, θα τολμήσουν να συγκρουστούν με τον εθνικιστικό λαϊκισμό; «ανάγκα και θεοί πείθονται», αλλά πότε;΄Οσο επείγει η λήψη άμεσων πρακτικών μέτρων για την αμυντική αντιμετώπιση της κρίσης, άλλο τόσο επείγει μια επιθετική αντιμετώπιση της κρίσης, δηλαδή η επαναδιατύπωση του ευρωπαϊκού οράματος. Χωρίς ένα ρεαλιστικό ουτοπισμό δεν μπορεί να υπάρξει υπέρβαση. Ο στόχος μιας Ομοσπονδιακής Ευρώπης της δημοκρατίας, των ελευθεριών, της ανάπτυξης και της κοινωνικής αλληλεγγύης πρέπει να επανέλθει.
http://www.metarithmisi.gr/el/sx_printText.asp?textID=1159

Μονόδρομος το Δίκαιο

Το πολιτικό σύστημα της χώρας αλλά και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας,μετά και την κυνική ομολογία του κ. Μαντέλη για την αποδοχή "χορηγίας" απο την Siemens, έχει δύο δρόμους να βαδίσει.Ο πρώτος και αναμφίβολα ο ευκολότερος δρόμος είναι η καθολική ενοχοποίηση του πολιτικού κόσμου,η ηθική του πολτοποίηση και η μετατροπή του πολιτικού σκηνικού σε "ρωμαϊκή " αρένα. Η αλήθεια είναι ότι ο θυμός και η αγανάκτηση των Ελλήνων στους ζοφερούς καιρούς που βιώνει,επιτρέπει και ευνοεί την ισοπεδωτική και ατελέσφορη επικράτηση παθολογικών κοινωνικών συμπεριφορών.
Η ανάγκη εξυγίανσης του δημόσιου βίου,η ηθική αναγέννηση της πολιτικής ζωής,η τιμωρία και ο στιγματισμός των πραγματικών ενόχων καθιστά τελικά τον δεύτερο δρόμο,αναγκαστικό μονόδρομο.
Η Ελλάδα παραμένει σταθερά χώρα Δικαίου.Οι θεσμοί του κράτους μεθοδικά,με σύνεση και ψυχραιμία αποκαθιστούν την δικαιοσύνη σε κάθε πλευρά της δημόσιας ζωής και διαμορφώνουν ένα αποτελεσματικό και διαφανές πολιτικό,θεσμικό και διοικητικό πλαίσιο που κερδίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών και απολαμβάνει της υποστήριξης του.
Η απάντηση στις πανθομολογούμενες παθογένειες της σύγχρονης Ελλάδας δεν είναι η προσφυγή στην χυδαιότητα της αυθαιρεσίας, αλλά η ενίσχυση των δομών και των θεσμών μιάς ανοικτής,δίκαιης και αποτελεσματικής Δημοκρατίας.

Κυβέρνηση με κηδεμόνες

H κυβέρνηση παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με το Ασφαλιστικό.Ο κ. Λοβέρδος ξοδεύει το απόθεμα της λαϊκής συμπάθειας που διαθέτει.Η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού συστήματος δεν προσφέρεται για πολιτικά και επικοινωνιακά παιχνίδια.Η συντήρηση της σύγχισης και της αβεβαιότητας δοκιμάζει τις αντοχές των εργαζομένων και την κοινωνική συνοχή.
Οι επιστολές της "τρόϊκας" θίγουν την εθνική μας αξιοπρέπεια.Βεβαίως να τιμήσουμε την υπογραφή μας και σαφέστατα πρέπει να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας.Ούτε συζήτηση.
Αλλά είναι δυνατόν να δεχθούν οι Έλληνες πολίτες ότι η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός δεν γνωρίζουν τι έχουν διαπραγματευθεί και τι ακριβώς έχουν υπογράψει?
Είναι δυνατόν άλλα να διατυπώνει ο υπουργός Απασχόλησης και άλλα να υπαινίσσεται το Μαξίμου?
Είναι δυνατόν να μας κυβερνούν οι ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ δια επιστολών και να μας επιτιμούν μέσω Γραφείων Τύπου?
Και το Πασοκ τι λέει και τι συγκεκριμένα υποστηρίζει?Υπάρχει Γραμματέας,υπάρχει Πολιτικό Συμβούλιο,υπάρχει κάποιο υπεύθυνο όργανο του κόμματος να ενημερώσει, να διαφωτίσει και να υπερασπισθεί τα στοιχειώδη και τα ελάχιστα?
Ο Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου δεν αντιλαμβάνεται ότι η κρισιμότητα του θέματος επιβάλλει την παρουσία του και απαιτεί την πολιτική του παρέμβαση? Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός.