Τσ...Τσ...Τσίπρας

Μιλώντας στο Φεστιβάλ Νεολαίας του ΣΥΝ που πραγματοποιήθηκε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας, ζήτησε εκλογές, για να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πριν χρεοκοπήσει τη χώρα, αλλά και για να «τελειώνουμε οριστικά με τον δικομματισμό».
 Ο κ. Τσίπρας είναι το βούτυρο στο ψωμί του δικομματισμού. Η χώρα βυθίζεται, οι πολίτες δυστυχούν και ο πρόεδρος του Συνασπισμού επιδιώκει την αύξηση των ποσοστών του για να την "βγεί" στον Αλαβάνο, στον Κωνσταντόπουλο και την Αλέκα. Την κυβερνητική εξουσία δεν είμαστε βέβαιοι ότι την θέλει. Εκτός κι αν έχει συμφωνήσει με τον Τσάβες να του πληρώσει το πετρέλαιο σε δραχμές, μιας και το ευρώ το διέγραψε ο "νεοπαλαιοκομμουνιστής" κ. Λαφαζάνης. Ανεύθυνοι, ανιστόρητοι και γραφικοί.Τρία σε ένα. Αυτό είναι η τεθνεώσα Αριστερά.

Οι λαγοί...

Το πολιτικό αλαλούμ στην κυβέρνηση του κρυπτόμενου πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου και η πολυγλωσσία της κοινοβουλευτικής ομάδας του Πασοκ εντείνουν την κοινωνική αίσθηση οτι το πολιτικό κεφάλαιο και η ενέργεια της κυβερνώσας ομάδας έχει εξαντληθεί. Ο πρωθυπουργός έχει αγκιστρωθεί στον πρωθυπουργικό θώκο και επιθυμεί να γίνει πρωθυπουργός τετραετίας ενώ η κοινή λογική απαιτεί πολιτικές συνενοήσεις και κυβερνητικό σχήμα εκτάκτου ανάγκης. Το θέμα έχει τεθεί και στο εσωτερικό του Πασοκ και επειδή οι καιροί και οι αριθμοί δεν επιτρέπουν αποπομπές και διαγραφές, το Μαξίμου "ενεργοποίησε", δυό δικά του παιδιά τους κ.κ. Βουδούρη και Οικονόμου να θέσουν, με ανοικτή επιστολή τους στον πρωθυπουργό, θέμα απομάκρυνσης των "κακών "υπουργών, ώστε και τους κ.κ. Ραγκούση και Παπακωνσταντίνου να υποστηρίξουν και τις πολιτικές συζητήσεις να αποπροσανατολίσουν και προσωπικές υποθήκες να εγγράψουν για τον επόμενο ανασχηματισμό. Οι δύο πρώτες επιδιώξεις των δύο βουλευτών έχουν ήδη πέσει σε "ξέρα" ενώ για την τρίτη θα αναμένουν μέχρι τον επόμενο ανασχηματισμό. Αν υπάρξει. 

Τα όρια της ρητορείας

Του Σταυρου Λυγερου

Το 2004, ο Σημίτης δεν του έδωσε ούτε την ευκαιρία να διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Στην εσωκομματική μάχη του 2007, ο Βενιζέλος ήταν φαβορί, αλλά τελικώς κατάφερε να ηττηθεί. Η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, έστω και κατά το ήμισυ. Μπορεί να μην έγινε πρωθυπουργός, αλλά ως αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών έχει πρωτόγνωρη εξουσία και πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Παπανδρέου, άλλωστε, έχει συμφέρον αυτές τις δύσκολες ημέρες να αφήνει τον επίδοξο διάδοχό του μόνο στη σκηνή.

Ο Βενιζέλος αυτοπροβάλλεται σαν τον πολιτικό που θυσιάζει την όποια δημοτικότητά του για να σώσει την Ελλάδα. Μπορεί και να το πιστεύει. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι λόγω ιδιοσυγκρασίας δεν αντέχει να είναι έξω από το παιχνίδι, έστω κι αν έχει επίγνωση ότι το παιχνίδι μπορεί να τον καταστρέψει πολιτικά. Στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να πάει κόντρα στη φύση του. Αυτό το είδαμε και στον τρόπο με τον οποίο «ξήλωσε» και την επιστημονική επιτροπή της Βουλής για τον προϋπολογισμό και το συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ.

Το βλέπουμε, όμως, και στις αλλεπάλληλες δηλώσεις του. Ο αντιπρόεδρος δεν μπορεί να αντισταθεί στην ευφυΐα και ευγλωττία του, με αποτέλεσμα να γίνεται θύμα τους. Είναι τόσο γεμάτος από τον εαυτό του, που η αυτοπεποίθησή του καταντάει αλαζονεία. Νομίζει ότι με τον λόγο του μπορεί να καταφέρει τα πάντα, ακόμα και να πείσει τους Eλληνες να «καταπιούν» ό,τι τους επιβάλλει στο όνομα της σωτηρίας τους. Oταν, μάλιστα, προσκρούει σε αντιδράσεις, οργίζεται και κουνάει το δάκτυλο. Τους μεν αξιωματούχους που τολμούν να φέρουν αντιρρήσεις τους καρατομεί, τον δε λαό τον απειλεί με καταστροφές. Σ’ αυτό δεν πρωτοτυπεί. Ακολουθεί κι αυτός πιστά τη «θεραπεία-σοκ» του μακαρίτη Φρίντμαν, σύμφωνα με την οποία, για να ακινητοποιήσεις μία κοινωνία, της θέτεις εκβιαστικά διλήμματα, τα οποία επιδέχονται μόνο μία απάντηση. Είναι ο μονόδρομος που ουσιαστικά καταργεί την πολιτική διαφωνία. Απλώς, όταν το εκβιαστικό δίλημμα φθείρεται, επαναδιατυπώνεται με άλλες λέξεις. Eτσι, το «Μνημόνιο ή χρεοκοπία» έγινε «Μεσοπρόθεσμο ή δραχμή» και τώρα ξανασερβίρεται από τον Βενιζέλο σε νέα συσκευασία: «Σκάστε και πληρώστε ή η Ελλάδα θα γίνει Αργεντινή»!
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_23/09/2011_1296302

Στον επόμενο τόνο.....

Η κυβέρνηση του πρωθυπουργεύοντος  κ.Βενιζέλου, συνεδριάζει υπο την προεδρία του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου και πιθανόν θα τολμήσει να ανακοινώσει τα μέτρα βαλκανοποίησης της ελληνικής κοινωνίας. Κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες μπορεί και να τολμήσει την αναβολή της ανακοίνωσης τους. Απο την την κυβέρνηση ΑΑΑ (πρώην Πασοκ), όλα να τα περιμένεις.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στην κυβερνητική επιτροπή έχουν βγεί τα περίστροφα πάνω στο τραπέζι. Πυροβολισμοί δεν αναμένονται γιατί απλά τις σφαίρες τις ξόδεψε ο πρωθυπουργός στις μάχες του ενάντια στους κερδοσκόπους. Επιπλέον ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπαϊωάννου ζητά τις άδειες οπλοφορίας. Αντικαθιστά στο έργο του τον κ. Παπουτσή που βρίσκεται σε αποστολή αναζήτησης του πρίγκιπα του κ. Τσάκα.
Όση ώρα ομιλεί ο κ. Βενιζέλος, οι υπουργοί τρώνε καναπεδάκια και ο πρωθυπουργός παίζει με ipad2, η χώρα βυθίζεται......Στον επόμενο τόνο.....

ΥΓ. ΑΑΑ=Αργός, Άνάλγητος, Αναποτελεσματικός.

Ελλάς το μεγαλείο σου

O διάλογος διαδραματίστηκε ( λέει το μήνυμα που μου προωθήθηκε...) προχθές σε καφενειο, όταν σε μια συζήτηση εναντίον των πολιτικών, γενικώς, κάποιος ρώτησε τον διπλανό του.

- Παντελή, δεν δουλεύεις σήμερα; (στην ΕΥΔΑΠ ήταν υπάλληλος)
- Πετάχτηκα δυο λεπτά να πάρω τη γυναίκα μου - κουρεύει μια πελάτισσά της εδώ δίπλα.
- Δουλεύει σε σπίτια; Και αποδείξεις πώς κόβει ρε συ; - Δεν κόβει, αυτό έλειπε με 12 ευρώ που χρεώνει το κούρεμα. Ούτε μπλοκ δεν έχει.
- Και από ασφάλιση για σύνταξη τι κάνει; - Την παίρνει εικονικά ένας κουμπάρος μας στο ξενοδοχείο του έξι μήνες τον χρόνο και τους υπόλοιπους μπαίνει στο ταμείο ανεργίας. Του δίνουμε μόνο τις εισφορές.
- Ωραία, είναι ασφαλισμένη, θα έχει σύνταξη και παίρνετε και κάτι. - Σιγά, ούτε για τη βενζίνη της δεν φτάνουν αυτά που δίνει το Ταμείο.
- Αλλά κι εσείς τρίτο αυτοκίνητο τι το θέλατε; - Το πήραμε ως τρίτεκνοι χωρίς εισφορά και πάει η κόρη μας στο σχολείο.
- Μπα; Εχει δίπλωμα. - Οχι, αλλά φέτος γίνεται 18 και θα της βγάλω.
- Και με το αγροτικό ποιος κυκλοφορεί; - Ο μεγάλος γιος μας, αλλά προσέχει.
- Τι πράγμα; - Δεν έχει πινακίδες, δεν βγάλαμε. Ούτε ασφάλεια, δεν συμφέρει. Εξάλλου μόνο Σαββατοκύριακα το κινεί.
- Για να πάει πού; - Στον κουμπάρο με το ξενοδοχείο, δουλεύει στην ταβέρνα. Λέω μήπως τον πάρει κι αυτόν σαν τη μάνα του, να έχει ασφάλιση. Πετάγεται και στο χωριό και βοηθάει τον αδελφό μου στα πρόβατα και τις ελιές.
- Εχει καμιά εκατοστή πρόβατα νομίζω. - Μπα, καμιά 25αριά έμειναν. Αλλά επιδότηση παίρνει για 100.
- Και ο έλεγχος δεν τον πιάνει; - Οταν έχει μέτρημα τού στέλνει ο γείτονας τα δικά του.
- Και με τις ελιές; - Είχαμε 200 ρίζες, άλλα οι μισές ξεράθηκαν.
- Δεν ξαναφύτεψες; - Δεν συμφέρει. Με 2-3 ευρώ το κιλό το λάδι, τα μισά τα παίρνουν οι Αλβανοί, άσε λιπάσματα, οργώματα. Μια χαρά είναι με την επιδότηση.
- Και λες ότι σας κοροϊδεύουν οι πολιτικοί ρε Παντελή; Εσύ τι κάνεις; - Σιγά τώρα, αυτοί τρώνε με χρυσά κουτάλια.
Όποιος νομίζει ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό κάνει λάθος.

Πως οι Αμερικάνοι εξαγοράζουν τα ελληνικά Media

Για πρώτη φορά οι Αμερικανοί ομολογούν, με απόρρητο έγγραφο της Πρεσβείας τους στην Αθήνα που αποκαλύπτει το Wikileaks, ότι επενδύουν «πόρους» σε σχολές δημοσιογραφίας και ασκούν πιέσεις σε δημοσιογράφους και εκδότες για να αλλάξουν την εικόνα των ΗΠΑ που παρουσιάζουν τα ελληνικά ΜΜΕ.
Στο απόρρητο τηλεγράφημα της Αμερικανικής Πρεσβείας, οι διπλωμάτες γράφουν για την «αντιαμερικανική» στάση των ελληνικών ΜΜΕ την περιοδο της προεδρίας Μπους καθώς και με ποιες ενέργειες προσπαθούσαν να αλλάξουν το κλίμα.
Στην αναφορά της, περιγράφεται η ιστορική πορεία των ελληνικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, και τονίζεται ότι πρόκειται για μια βιομηχανία που «ελέγχεται απο λίγους κροίσους επιχειρηματίες» που διατηρούν τα ζημιογόνα κανάλια και εφημερίδες για να ασκούν πολιτική και οικονομική επιρροή.
http://www.iefimerida.gr/news/16732/%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-media

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Τι μας συμβαίνει;      Βουβαθήκαμε;      Τόσο πολύ βολεμένοι είμαστε που δεν αντιδρούμε, δεν νοιαζόμαστε,      ούτε καν      θυμόμαστε;
Ξεχάσαμε τους      αγώνες για δωρεάν      παιδεία, για  περισσότερη δημοκρατία στα      πανεπιστήμια; Ξεχάσαμε τις εξαντλητικές απεργίες με τα κοινά      ταμεία, τη χαρά      για τους στόχους που πετύχαμε; Την αίσθηση πως ζούμε σε ένα      μοναδικό χώρο      ελεύθερης διακίνησης ιδεών;
Οι ιδέες      ευτελίστηκαν με πρώτο το      Άσυλο που από σημαία μας έγινε για τους απέξω και πολλές φορές και      για  μας τους ίδιους σημείο αναφοράς σε μια      κατάφορη καταστρατήγηση. Δεν σεβαστήκαμε αυτή τη σημαία, δεν την      προφυλάξαμε      από βανδαλισμούς. Και τι παραδίδουμε στη σκυταλοδρομία στους      επόμενους; Που      κρύβονται όσοι οραματίστηκαν και έζησαν ένα ελεύθερο, δημοκρατικό,      δημόσιο,      δωρεάν πανεπιστήμιο;
Η ευθύνη της      διανόησης! Πέρα από      το κυνήγι της προβολής και της καταξίωσης του καθενός μας μέσα από      την έρευνα      και τη διδασκαλία έχουμε ευθύνη να αποδώσουμε στο Πανεπιστήμιο την      λαμπερή του      υπόσταση. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι ένας θαμπός χώρος που κάποιοι      ψελλίζουν      στείρες γνώσεις. Θα πρέπει να είναι το πιο ζωντανό κύτταρο μιάς      κοινωνίας. Η      γνώση όμως ανθίζει σε χώρους και μυαλά ελεύθερα, χωρίς      προκαταλήψεις, χωρίς      μικροσυμφέροντα. Η γνώση είναι ένα ταξειδιάρικο πουλί που άμα το      φυλακίσεις      πεθαίνει.
Κι αυτό βέβαια δεν      το      καταλαβαίνουν όσοι πανηγυρίζουν για το νόμο που ψηφίστηκε σε μια      νύχτα με μια      προσβλητική για το δημοκρατικό κόσμο συναίνεση και γκρέμισε ό,τι      είχε χτιστεί      με αγώνες χρόνων. Κι ας έχουν κάμποσοι περάσει από τα      πανεπιστημιακά έδρανα.
Γίναν  τα πανεπιστήμια οι αποδιοπομπάιοι τράγοι. Οι      τελευταίοι έχουν αποδειχθή πολύτιμοι για εξουσίες και κοινωνίες      που βρίσκονται      σε αδιέξοδα. Τα αδιέξοδα στα οποία βρέθηκε η ελληνική κοινωνία δεν      τα      δημιούργησαν όμως τα πανεπιστήμια και οι πανεπιστημιακοί.      Αντίθετα, τα      πανεπιστήμια βίωσαν τα αδιέξοδα κρατώντας ψηλά τη σημαία της      επιστημονικής      προόδου, με τα επιτεύγματα των διδασκόντων και την πρόοδο των      πτυχιούχων τους      στο διεθνή χώρο, κόντρα σε όση λάσπη έχουν ρίξει οι επιφανειακά      κρίνοντες με τη      λογική ενός λογιστή μικρομεσαίας επιχείρησης.
Η ευθύνη της      διανόησης! Ήρθε ο      καιρός να την βγάλουμε από τα σκονισμένα σεντούκια που την έχουμε      καταχωνιάσει      και να την κάνουμε λάβαρο για ελεύθερη σκέψη, γόνιμο διάλογο,  αστραφτερή παιδεία!
Καλλιρρόη-Ανδριανή      Θ. Θωμά
Αναπληρώτρια      Καθηγήτρια Τμήματος      Φυσικής Πανεπιστημίου Πατρών  

Νίκος Θέμελης: Ο κρυμμένος Έλληνας

Του Γιώργη Γιατρομανωλάκη.

Κανένας συγγραφέας μας, εξ όσων γνωρίζω, δεν ξεκίνησε το έργο του τόσο αργά, όπως ο Νίκος Θέμελης (Η Αναζήτηση κυκλοφορεί οταν ο Νίκος είναι ήδη 51), κανένας δεν παρήγαγε μέσα σε τόσο λίγο συγγραφικό χρόνο (ένδεκα πάνω κάτω χρόνια) τόσο ρωμαλέα και γοητευτικά πεζογραφήματα, κανένας δεν κέρδισε τόσο γρήγορα τον δίκαιο έπαινο της κριτικής και, κυρίως, κανένας δεν αγαπήθηκε τόσο πολύ από το ευρύ αναγνωστκό κοινό όπως εκείνος. Πού ήταν λοιπόν κρυμένος αυτός ο τολμηρός και εμπνευσμένος δημιουργός τόσο καιρό, ποια ευλογία μάς τον εμφάνισε, ποια κατάρα μάς τον στέρησε; Τα ερωτήματα δεν θα απαντηθούν ποτέ. Όμως αυτό το λιγόζωο αστέρι δείχνει πώς όλο και κάπου βρίσκονται κρυμένοι κάποιοι Έλληνες που, σε πείσμα της επαινούμενης μετριότητας και της μίζερης «αναγνώρισης», εμφανίζονται, έστω και για λίγο, και φωτίζουν τον δρόμο μας.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=415964

Η μυωπία των «μεσοπρόθεσμων»

Γράφει ο creedence
Μετά την επικοινωνιακή καταιγίδα κυβέρνησης και media για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, μετά τις θριαμβολογίες που αγγίζουν τα όρια του γραφικού, επανερχόμαστε σιγά-σιγά στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τους ποικιλώνυμους θιασώτες της πολιτικής των μνημονίων «όλα τώρα εξαρτώνται από μας», δηλαδή από την πιστή εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου.
Όμως το μεσοπρόθεσμο  είναι γεμάτο από αντικοινωνικές ρυθμίσεις. Ενσαρκώνει την αντίληψη ότι η οικονομία της χώρας θα σωθεί αν ισοπεδωθούν τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης και των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων. Ακριβώς αυτή η πολιτική, σε συνδυασμό με την κυβερνητική ανεπάρκεια,  μας οδήγησε ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία
Πρόκειται για το σχέδιο της μεγαλύτερης αναδιανομής εισοδήματος που γίνεται στη χώρα από το 1974, υπέρ φυσικά των εχόντων.  
Το μεσοπρόθεσμο δεν επιτίθεται στα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και σε όσα χρειάζονται αλλαγές. Επιτίθεται κατά της κοινωνίας, κυρίως στους αδύναμους, ενώ  ισχυρές συντεχνίες και  φοροδιαφεύγοντες παραμένουν αλώβητοι.
Ασφαλώς η χώρα χρειάζεται αλλαγές. Αλλά σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που περιέχει το μεσοπρόθεσμο.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση χρησιμοποιούν τις παθογένειες της μεταπολίτευσης όχι για να τις ανατρέψουν, αλλά ως αφορμή για να κατεδαφίσουν το κοινωνικό κράτος.
Η πολιτική αυτή δεν είναι μεταρρύθμιση, δεν είναι εκσυγχρονιστικό σχέδιο. Πρόκειται  για συντηρητική αντεπίθεση. Πρόκειται για τη ρεβάνς των απόντων της μεταπολίτευσης, όσων δεν πίστεψαν ποτέ στο κοινωνικό κράτος. Είναι η ιστορική ήττα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.
Όσοι λοιπόν έχουν επιλέξει να ηγηθούν αυτής της πολιτικής, προφανώς δεν μπορούν να αποτελέσουν τη λύση και τη διέξοδο. Ούτε μπορούν να διαμορφώσουν  νέα κοινωνική συμφωνία για αλλαγές στη χώρα.
Η νέα σελίδα της δημοκρατικής παράταξης δεν θα γραφτεί από τους «μεσοπρόθεσμους», αλλά από όσους μπορούν να συνομιλήσουν με το ριζοσπαστισμό που αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία.
Όντως λοιπόν «εξαρτάται από μας». Αλλά για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, όχι για να «τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας».

Ώρα γενναιότητας

Τα Ελληνικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κατά κοινή ομολογία, χρειάζονται μια βαθειά ριζοσπαστική και καινοτόμα ανανέωση. Η προσφορά των ΑΕΙ και ΤΕΙ στην πορεία της χώρας υπήρξε αναμφίβολα σημαντική. Ουδείς δικαιούται να ακυρώνει το έργο τους και να μηδενίζει την προσφορά τους. Ουδείς όμως μπορεί να αντιτάσσεται στην ανανέωση τους μέσα απο αναγκαίες νομοθετικές πρωτοβουλίες. Ουδείς μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος για τα εμφανή σημάδια γήρανσης και  σήψης.
Ορθά η κ. Διαμαντοπούλου, ως καθ΄ύλην αρμόδια, ανέλαβε την πρωτοβουλία μιας νέας νομοθετικής μεταρρύθμισης της δομής και της λειτουργίας των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Το πρώτο πολιτικό "λάθος" της υπουργού Παιδείας είναι η επιλογή του χρόνου κατάθεσης και ψήφισης της πρότασης της. Οι αλλαγές στην Παιδεία δεν συντελούνται σε "νεκρούς" χρόνους αλλά τίθενται ευθέως και απροκάλυπτα ενώπιον του συνόλου της κοινωνίας. Ο φόβος ενδεχόμενων αντιδράσεων δεν συνιστά δικαίωμα συνδικαλιστικής διαχείρισης του χρόνου της ψήφισης του. Ιδιαίτερα όταν το νομοσχέδιο έχει σημαντικά και εξαιρετικά θετικά σημεία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε
- τη γενναία διάθεση για αναδιάρθρωση του «πολυτελούς» χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με τη συγχώνευση (προφανώς με κριτήρια) τμημάτων, σχολών ή και ΑΕΙ
-τη συγκροτημένη χρηματοδότηση των ΑΕΙ μέσα από τετραετείς συμφωνίες προγραμματισμού
- την αναβάθμιση της φοιτητικής
- την οργάνωση της ακίνητης περιουσίας των ΑΕΙ, με στόχο την αξιοποίηση της
- τη στήριξη των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών, αλλά και την έμφαση στην αξιολόγηση.
Υπάρχουν όμως και αρνητικά σημεία που χρειάζεται να επανεξετασθούν. Χαρακτηριστικά επισημαίνουμε  τη διάκριση Σχολής-Τμήματος και το μοντέλο διοίκησης. Χωρίς να αμφισβητούμε  τις προθέσεις εξυγίανσης και αναγέννησης της υπουργού και σε αντίθεση με όλους  εκείνους που προσχηματικά και απο θέση ακινησίας αρνούνται κάθε μεταβολή, τα ως άνω σημεία συναντούν την άρνηση και τις επιφυλάξεις σημαντικής μερίδας ακαδημαϊκών δασκάλων, που διακρίνονται και έχουν αποδείξει την ουσιαστική δημοκρατική τους άποψη και την ιδιαίτερη ευαισθησία τους για την δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ανάμεσα τους και ο κ. Κ. Τσουκαλάς (εδω). Η κ. Διαμαντοπούλου έχει την υποχρέωση να τους ακούσει και να ενσωματώσει τις παρατηρήσεις του. Να γνωρίζει ότι έτσι βοηθά την παιδεία , την χώρα και  προφανώς θα το πιστωθεί πολιτικά. Οι πρωτοβουλίες είναι πλέον στα χέρια της.

Η βεγγέρα της Άννας

Η κ. Διαμαντοπούλου έχει πλήρη αίσθηση της ευαισθησίας της περιόδου αλλά και των καινών δαιμονίων που εισάγει η νομοθετική της πρόταση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Γνωρίζει ότι οι πρυτάνεις δύσκολα θα συναινέσουν, πόσον μάλλον οι φοιτητές. Γνωρίζει η υπουργός Παιδείας ότι αρκεί μια ομάδα βουλευτών για να τινάξει στον αέρα την νομοθετική της πρωτοβουλία που κατά απαράδεκτο τρόπο εισάγει σε περιόδους θερινής ραστώνης. Για τούτο και εν όψει της συζήτησης που θα αρχίσει αύριο στην επιτροπή Μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής, έχει καλέσει απόψε σε δείπνο , στο σπίτι της στην Γλυφάδα, τους βουλευτές του Πασοκ που συμμετέχουν στον κοινοβουλευτικό τομέα εργασίας για την παιδεία. Με καλό ψάρι και εκλεκτό κρασί ίσως κάποιες αντιστάσεις καμφούν. Η Άννα έχει τον τρόπο της. Η επιτυχία του δείπνου σύντομα θα κριθεί, όπως και η πρόταση της κ. Διαμαντοπούλου που έχει εξαιρετικά σημεία, αλλά και θλιβερές επιλογές. Αλλά γι αυτά θα επανέλθουμε. 

Ανάσα για την αναγέννηση.

Το νέο πρόγραμμα δανεισμού της Ελλάδας που αποφάσισε η Ε.Ε., συνιστά ένα πρώτο και αποφασιστικό βήμα υπεράσπισης του Ευρώ, του Ευρωπαϊκού τραπεζιτικού συστήματος και αναμφίβολα της "κερκόπορτας" που λέγεται Ελλάδα. Οι απανταχού τζογαδόροι και λάτρεις των CDS προφανώς δεν χαίρονται και οι ένθερμοι νοσταλγοί της δραχμής σίγουρα δεν πετούν τη σκούφια τους. Οι δυνάμεις του άκρατου λαϊκισμού και του αντιευρωπαϊσμού γνώρισαν σήμερα μια μεγάλη ήττα. Η Ευρώπη των "ανεπαρκών" ηγετών κινήθηκε με τόλμη σε μιά προσπάθεια να διαψεύσει τους πολυπληθείς κατηγόρους της. Το άμεσο μέλλον θα δείξει αν πρόκειται για αντανακλαστική κίνηση η για το ξεδίπλωμα μιας στρατηγικής για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Η Ελλάδα παίρνει πράγματι μια βαθειά ανάσα και της αποδίδεται χρήσιμος χρόνος για την ανασυγκρότηση της. Η απόπειρα του κ. Παπανδρέου να αποκομίσει άμεσα πολιτικά κέρδη είναι κατανοητή για την πολιτική του αντίληψη, Ωστόσο δεν γίνεται αποδεκτή απο την πλειοψηφία των πολιτών, μιάς και γνωρίζουν ότι η απόφαση ελήφθη ερήμην του (του ανακοινώθηκε) και καλλιεργήθηκε με τις θυσίες των εργαζομένων, που θα ήταν ηπιότερες εάν ο πρωθυπουργός είχε εξ αρχής αντιληφθεί το πρόβλημα και εκινείτο με τη δέουσα αποφασιστικότητα.

 Ο κ. Βενιζέλος με την υπερκινητικότητα και τον πολιτικό του πληθωρισμό εισπράττει εύσημα ικανότητας και ταχέων αντανακλαστικών αλλά και τολμής με την εισαγωγή στην ελληνική καθημερινότητα της "επιλεκτικής χρεοκοπίας" και την αποδοχή εμπραγμάτων εγγυήσεων που δεν παραβιάζουν εθνικές κόκκινες γραμμές (sic).

Εν τέλει τα βασικά μας προβλήματα παραμένουν. Το έλλειμα, το αναδιαρθρωμένο χρέος, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα, ο ευμεγέθης και παρασιτικός δημόσιος τομέας κλπ. Η επίλυση τους αναζητά σχέδιο, αποφασισμένη κυβερνητική ομάδα με πίστη και αλληλεγγύη, κοινωνική και πολτική πλειοψηφία που αποδέχεται τους βασικούς κυβερνητικούς στόχους. Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου δεν είναι πλέον στις αναζητήσεις των Ελλήνων. Η ανοχή των πολιτών σχετίζεται με τον μεγαλλίτερο αβανταδόρο και άλλοθι του πρωθυπουργού, τον ανεκδιήγητο κ. Σαμαρά και την λαϊκίστικη εθνικολαϊκή ομάδα του.

Η αναγέννηση του πολιτικού συστήματος προβάλλει πλέον ως πρόβλημα εθνικής επιβίωσης και δεν περιορίζεται ως απάντηση σε εξελικτικές διαδικασίες ,λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος. Και προς τούτο επιτακτική είναι η ανάγκη να κινητοποιηθούν και να μορφοποιηθούν πολιτικά σχολάζουσες και δημιουργικές δυνάμεις της χώρας. 

Ένας νέος Βοναπάρτης

Ο κ. Ραγκούσης, ο αυτοαποκαλούμενος "φυσικός διάδοχος" του κ. Παπανδρέου, μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό θεωρεί εαυτόν θιγμένο και υποβαθμισμένο. Θέση αντιπροέδρου επιζητούσε. Η τοποθέτηση του στο υπουργείο υποδομών και μεταφορών τον απογοήτευσε. Για τούτο και έχει βαλθεί να μπεί στο μάτι του πρωθυπουργού. Η προχειρότητα και η ανευθυνότητα με την οποία άνοιξε το μέτωπο με τους ιδιοκτήτες ταξί διεκδικεί το βραβείο της "αβάσταχτης ελαφρότητας του είναι". Η σκοπιμότητα του εκ Πάρου ορμώμενου "μπιφτέκια" είναι σαφής. Εκμεταλλεύεται την "επιφυλακτική έως και συντηρητική" πολιτική του κ. Ρέππα και την σφοδρή κοινωνική αντιπάθεια για την "κίτρινη φυλή", ώστε να διαμορφώσει το προφίλ ενός σύγχρονου, άτεγκτου, νεοφιλεύθερου πολιτικού. Ταυτόχρονα στέλνει σήμα στο Μαξίμου, ότι δεν υποτάσσεται σε σκοπιμότητες και συγκυρίες και ότι διατηρεί για τον εαυτόν του το δικαίωμα της αυτονομίας στην δράση.
Τα αποτελέσματα της πολιτικής Ραγκούση υφίσταται το σύνολο της χώρας. Παρά το γεγονός της φασίζουσας και τουλάχιστον προκλητικής δράσης των ιδιοκτητών ταξί και με τη βεβαιότητα της αναγκαίας απελευθέρωσης του επαγγέλματος τους, ο νεόκοπος υπουργός υποδομών και μεταφορών έχει στρέψει τους πάντες εναντίον του. Ιδιαίτερα στο Μαξίμου, το σύστημα πνέει μένεα για τον τέως δήμαρχο. Του τα έχουν και φυλαγμένα και μαζεμένα για την προχειρότητα και την ασχεδίαστη προώθηση του "Καλλικράτη" και απο την αδιάλειπτη και χρονοβόρα επαφή του με εκδότες και δημοσιογράφους προκειμένου να προωθεί εαυτόν και να σφάζει με το βαμβάκι άπαντες, του κ. Παπανδρέου μηδέ εξαιρουμένου.
Ο κ. Ραγκούσης κατ΄ αυτόν το τρόπο θα συνεχίζει να πολιτεύεται. Οργανώνει, δομεί και επικοινωνεί το πολιτικό του προφίλ. Έχει καβαλήσει καλάμι. Γνωρίζει ότι οι παπανδρεϊκοί μηχανισμοί είναι σε δυσχερή θέση για να τον στοχοποιήσουν. Αλλά ακόμα κι αν το κάνουν, θεωρεί ότι μία ηρωϊκή έξοδος διευκολύνει τις προθέσεις του να ηγηθεί ενός νέου κόμματος, που πρόπλασμά του είναι η κίνηση  Π80. Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται...

Η Ελλάδα δεν είναι για πέταμα ...

Του Αντώνη Καρακούση.
Βλέποντας το χάλι της χώρας, που ζει με το χέρι απλωμένο και εξαρτάται από την ανάγκη και την καλοσύνη των ξένων, σε πιάνει απελπισία και θυμός μεγάλος, για όλους και για όλα.
Για την πολιτική, για τα κόμματα και τα πρόσωπα, για αυτό τον ευρύ κύκλο των ανεύθυνων και ανίδεων ανθρώπων, που παριστάνουν τους ειδικούς και είναι έτοιμοι να μιλήσουν για όλα, παρ' ότι δεν ξέρουν την τύφλα τους.
Για τους ηγήτορες που δεν έχουν σηκώσει ούτε πέτρα στη ζωή τους και φιλοδοξούν να κυβερνήσουν μια χώρα ολόκληρη στηριζόμενοι στην ιστορικότητα της οικογένειάς τους, στις παραδόσεις του κόμματος τους ή απλώς σε μια ανόητη φιλοδοξία τους που τους καλλιεργήθηκε και δεν τους επιτρέπει να δουν το προφανές ότι η εξουσία, ειδικά στις παρούσες συνθήκες, είναι πουκάμισο αδειανό, μια Ελένη, την οποία δεν ξέρουν, δεν αγάπησαν πραγματικά, αλλά την καταδιώκουν για το καπρίτσιο της μάνας, του πατέρα ή ενός πανύψηλου εγώ, που ταιριάζει πιότερο στον ίσκιο τους παρά στο πραγματικό μπόι τους.
Για τους βουλευτές που κέρδισαν μια θέση στο Κοινοβούλιο και νόμισαν ότι απέκτησαν άδεια άσκησης κλειστού επαγγέλματος, την οποία δεν μπορούν να φαντασθούν ότι μπορεί να χάσουν.
Για τους τραπεζίτες που καμάρωναν επί χρόνια για τα κέρδη και τα μπόνους που καταβρόχθιζαν και τώρα βλέπουν τους οίκους των Μεδίκων να πέφτουν από τα δικά τους κρίματα, από την αδυναμία τους να προβλέψουν πως θα 'ρθουν και μέρες κακές.
Για τους περισπούδαστους επιχειρηματίες που δεν έχαναν ευκαιρία να επιδεικνύουν τα πλούτη τους και τώρα προσπαθούν να κρυφτούν σε μέρη απομακρυσμένα. Ακόμη και τους «ναούς» της Μυκόνου που άλλοτε προσκυνούσαν τώρα αρνούνται.
Για τους δικαστές που συμβιβάσθηκαν με μια θέση στις ανώτερες βαθμίδες της Δικαιοσύνης και τα έκαναν πλακάκια με επισήμους και ενδιάμεσους και είδαν την απόδοση δικαιοσύνης ως ευκαιρία πλουτισμού και ανέλιξης.
Για τους επιστήμονες, για τους πανεπιστημιακούς, για τους γιατρούς, για όλους εκείνους που σπούδασαν στα καλύτερα σχολεία της Ευρώπης και της Αμερικής και ήλθαν πίσω για να ταυτισθούν με ένα σύστημα αμαρτωλό, για τα λεφτά, το εξοχικό και την πισίνα.
Αλλά και για το σινάφι μας, για τους εκδότες που νόμισαν ότι θα ζουν αιώνια προστατευμένοι από της εξουσίας τα κλαδιά, για τα πολυδοξασμένα παιδιά της ενημέρωσης, που έπιαναν τα πάνω - πάνω, τον αφρό και δεν εμβάθυναν ποτέ, ούτε έβλεπαν τίποτε άλλο πέρα τους φίλους τους και τις συνεργαζόμενες δυνάμεις, πολιτικές, επιχειρηματικές, μιντιακές και εκείνες που τις δόξαζαν στα σαλόνια της συναλλαγής.
Για όλους εμάς, τέλος πάντων, που δεν είχαμε τις εσωτερικές δυνάμεις να αντισταθούμε με σθένος και συμβιβασθήκαμε για τα αγαθά του ενός μέτριου βίου, που έδινε ότι έδινε, αλλά αφαιρούσε άλλα κι άλλα.
Κακά τα ψέματα, για όλα αυτά και άλλα τόσα, η χώρα έφθασε στη σημερινή δεινή θέση να εξαρτάται από τον ένα και από τον άλλο.
Ωστόσο, μπορεί να σωθεί. Απλώς οφείλει να σηκωθεί, αφού πρώτα αυτοαποκαλυφθεί, αυτοφανερωθεί και αποδεχθεί ευθύνη και βάρη. Και αφού υποστεί τη βάσανο της αυτογνωσίας, να κινητοποιηθεί και να αναλάβει δυνάμεις.
Γιατί απλούστατα τούτη η χώρα δεν είναι για πέταμα.
Εχει δυνάμεις και δυνατότητες, έχει κόσμο αξιοπρεπή, αγωνιστές και μαχητές, πολίτες που ξέρουν και μπορούν, πρόσωπα που είναι έτοιμα να αναλάβουν ευθύνη και δεν φείδονται προσπαθειών, είναι έτοιμοι να θυσιάσουν αγαθά, να αποδεχθούν λιτό βίο και να παλέψουν για το κοινό καλό.
Είναι πολλές οι σχολάζουσες δυνάμεις της χώρας.
Εκεί έξω υπάρχουν πολίτες ιδιαίτεροι, αφοσιωμένοι στη δουλειά τους μικροί και μεγάλοι παραγωγοί, επαγγελματίες ειλικρινείς, εργάτες που μοχθούν, επιστήμονες που παλεύουν, προσωπικότητες ξεχωριστές που δεν έχουν καμία σχέση με τα εγωπαθή στυλάκια της κάθε εξουσίας. Ολοι αυτοί μπορούν να εγερθούν και να στηρίξουν προσπάθειες αληθινές, ειλικρινείς. Αρκεί να πεισθούν ότι η χώρα μπορεί να ξαναγεννηθεί, να ξαναστηθεί από την αρχή, χωρίς ενδιάμεσους και διαμεσολαβητές, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, με ελπίδα και προσδοκία.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=411619&h1=true

Χαραμάδα στο μέλλον

Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα την λύση- απάντηση στο πρόβλημα του χρέους της Ελλάδας την προσεχή Πέμπτη, στην έκτακτη σύνοδο κορυφής τηε Ε.Ε.. Οι παρασκηνιακές συζητήσεις δεν θα σταματήουν μέχρι τη στιγμή της ανακοίνωσης της απόφασης των Ευρωπαίων ηγετών. Το βέβαιο είναι ότι η χώρα μας απουσιάζει από τους κύκλους της πραγματικής συζήτησης και δεν είναι σε θέση να επηρρεάσει τις οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις.
 Ο κ. Παπανδρέου μπορεί να διαθέτει άνεση στα ευρωπαϊκά σαλόνια, η αξιοπιστία του όμως κινείται ελάχιστα υπεράνω του μηδενός. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν είναι, αναμφίβολα, πολιτικοί αστέρες σπουδαίου βεληνεκούς, αλλά είναι σε θέση να διακρίνουν την άγνοια, την γενικολογία,τις αφηρημένες διατυπώσεις και την διπλή γλώσσα του Έλληνα πρωθυπουργού. Τούς χρειάσθηκε τόσο χρόνος όσο και στους Έλληνες να αντιληφθούν ότι ο Έλλην πρωθυπουργός περί άλλων τυρβάζει.
Σήμερα όλοι γνωρίζουν ότι η χώρα οδεύει σε δυσμενέστερες ατραπούς, παρά τις επαχθείς θυσίες των ελλήνων εργαζομένων.
 Από τα νεοκεϋνσιανά ξεσπάσματα  του πρωθυπουργού και τις γελοίες κορώνες περί περιστρόφων, μας οδήγησε στό δίλλημα μνημόνιο η χρεοκοπία. Στή συνέχεια μέσω της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου και της μείωσης της επιτοκίου μας προσέφερε την αυταπάτη της εξόδου στις αγορές, ενώ μας έδειχνε φως στο τούνελ που κανείς μας δεν έβλεπε.
Η αποτυχία εκτέλεσης του προϋπολογισμού και η διαφαινόμενη αδυναμία διαχείρισης του χρέους, έφερε πρόσθετα μέτρα και το νέο δίλλημα.. Μεσοπρόθεσμο η χρεοκοπία. Η Βουλή ψήφισε το μεσοπρόθεσμο αλλά η χρεοκοπία δεν εμφανίζεται πλέον με διλληματικό χαρακτήρα , αλλά με επιθετικό, τεχνικό προσδιορισμό (selective default). Έξυπνα πλέον παρουσιάζεται ως επιλογή μας και ως αποτέλεσμα της πολιτικής πίεσης που ασκούμε στούς εταίρους μας. Αστεία εγχειρήματα ανεπαρκών πολιτικών.
Το βέβαιον είναι ότι ετοιμάζεται μιά λύση για την Ελλάδα. Δεν γνωρίζουμε πόσο ποσοστό τους χρέους θα διαγραφεί. Γνωρίζουμε όμως οτι οι ημέρες και τα χρόνια που είναι μπροστά μας θα είναι δύσκολα. Γνωρίζουμε οτι οι Έλληνες εξαπατήθηκαν. Γνωρίζουμε ότι διέγραψαν τις ελπίδες και τις προσδοκίες ενός λαού για δημιουργική ζωή. Γνωρίζουμε ότι στη συνείδηση μας ο κ. Παπανδρέου, οι κηπουροί του και οι ετερόκλητοι φίλοι του έχουν διαγραφεί. Ας ανοίξουμε μια χαραμάδα στο μέλλον.