Μονόδρομος η αναδιαπραγμάτευση

Γράφει ο John Meynard Γρύπας

 Στο ΥΠΕΡΠΑΣΟΚ αυτόν τον κρίσιμο χρόνο έχουν γραφεί μεγάλες αλήθειες, έγιναν σωστές προβλέψεις από πολλούς που κατά καιρούς γράφουν και κυρίως από τους κύριους συντελεστές του Blog, γι’αυτό τους συγχαίρουμε.

Επιτρέψτε μας να υπενθυμίσουμε γιατί είμαστε βαθειά ενοχλημένοι από αυτούς που «κυβερνούν». Όσοι πέρισυ τέτοια εποχή κτυπιόμαστε για τα spreads που έφευγαν πάνω από το 400, θεωρηθήκαμε υποκινούμενοι, υπονομευτές και κακόπιστοι. Σήμερα που είμαστε πάνω από 1300 δεν μιλάει κανείς. Η Κυβέρνηση πήρε μέτρα χωρίς αποτέλεσμα, μέτρα κοινωνικά άδικα που απέτυχαν και συνεχίζονται. Η κοινωνία πληρώνει και οι πλούσιοι καταδιώκονται ... από την τηλεόραση.

Ετοιμάζονται και άλλα μέτρα και κυρίως ετοιμάζονται μεγάλοι αντιπερισπασμοί εν όψει της «εκποίησης». Αλήθεια, τι θα εκποιηθεί ; Από ποιούς θα εκτιμηθεί η αξία τους ώστε να γνωρίζουμε τη σχέση αξίας και τιμής πώλησης ; Ποιοί μηχανισμοί-θεσμοί θα εκποιήσουν ; Πού αναζητούνται οι πιθανοί αγοραστές –επενδυτές ; Θα είναι έλληνες κλεπτοκράτες που θα επαναπατρίσουν τα κλεμένα από τις ελβετικές τράπεζες, θα τα ξεπλύνουν, θα αγοράσουν δημόσια περιουσία και θα επιβραβευθούν και ως ευεργέτες ή θα είναι ευγενείς κερδοσκόποι (όπως ο κ. Soros συνομιλητής του κ. Πρωθυπουργού) ;

Είμαστε σε δεινή κατάσταση. Όταν χρωστάς τα μαλιά της κεφαλής σου και κάποιος σου πληρώνει τους τόκους (όχι τα χρέη, αυτό δε γίνεται) και την ίδια ώρα σου πληρώνει την τροφή, το φως, το νερό, τηλέφωνο, τότε αυτό τι είναι ; δεν είναι ο ορισμός της χρεωκοπίας; Είναι, και μάλιστα οι ψύχραιμοι επιχειρηματίες πριν φθάσουν σ’αυτό το σημείο κάνουνε «ρύθμιση». Μέχρι να φθάσουν σ’αυτήν κάνουν αναδιαπραγμάτευση, διευθετούν τα ληξιπρόθεσμα, αναδιαρθρώνουν τα χρέη και παίρνουν και κάποιο κεφάλαιο κίνησης για να ξαναγίνουν αξιόχρεοι.

Φέτος λοιπόν, δικαιούμαστε να πούμε χωρίς φόβο ότι μετά ένα χαμένο χρόνον ανικανότητας, ατολμίας, αυτοσχεδιασμού και ψεύδους, που είναι εύκολα για τους ανώνυμους που κυβερνούν (κατ’ επιλογήν του επώνυμου), είναι μονόδρομος η αναδιαπραγμάτευση. Είναι φανερό ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο που όλα πια γίνονται πιθανά και μην λησμονείτε ότι για τις υπόκωφες δυνάμεις της ιστορίας δεν υπάρχουν προβλήματα άλυτα.

Μείωση της εκλογικής επιρροής του Πασοκ

Η εκτίμηση εκλογικής επιρροής της VPR  όπως θα παροαυσιασθει αύριο εκτενώς στο περιοδικό Επίκαιρα.

Φαρσοκωμωδία και Ευθύνη

Η κυβερνητική πολιτική τείνει να υπερβεί τα όρια της φαρσοκωμωδίας. Η σημερινή, εκτός προγράμματος, συνάντηση του κ. Παπακωνσταντίνου με την κ. Μπιρμπίλη με αντικείμενο συζήτησης την διευθέτηση των διαφορών τους για τις αυθαίρετες κατοικίες, διεξήχθη κατά τον υπουργό Οικονομικών σε θετικό κλίμα. Η χώρα βρίσκεται ολίγο πρίν τη κατάρρευση κι τα παιδία παίζει. Εγωϊσμοί και βυζαντινισμοί διακρίνουν τη συμπεριφορά της παρέας του κ. Παπανδρέου. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός κινείται μακράν των δυσχερειών της κυβέρνησης του και αναλίσκεται σε ανούσιες,γενικού περεχομένου δηλώσεις για το "επιτυχές" κυβερνητικό έργο.
 Η κρίση και κυρίως η αβεβαιότητα έχει οδηγήσει τους Έλληνες σε βαθειά απογοήτευση, σε παραλυτική αναμονή και σε τυφλό μίσος για ότι ο καθένας θεωρεί ότι ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση. 
Ήρθε η ώρα της θετικής σκέψης και δράσης. Ο καθένας με τον τρόπο του και με τις δυνάμεις του. Ας δημιουργηθούν τα ρυάκια ,ας ανοίξουν μονοπάτια και ατραποί,ας προετοιμάσουμε το μέλλον. Είναι ώρες ευθύνης.Γιά όλους.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Πως θα γίνει η ζωή μας μετά το Πάσχα? Προς το παρόν, χαλαρώστε. Απο Δευτέρα θα τα δούμε όλα.

Ας ακούσουμε τον ΑΛΛΟ

Ήρθε ο καιρός να εγκαταλείψουμε τις αυταπάτες μας. Να σκύψουμε πάνω στην πραγματικότητα, να την κατανοήσουμε και να ανακαλύψουμε τις μεθόδους και τα εργαλεία που θα την βελτιώσουν. Το γάλα χύθηκε. Κλαίμε καιρό τώρα. Ας κάνουμε μιά νέα αρχή. Ας πούμε την αλήθεια. Ολόκληρη,  δίχως φτιασίδια και ωραιοποιήσεις. Ας ακούσουμε τον ΑΛΛΟ.
Ο Κ. Σημίτης είπε την γνώμη του. Δεν είναι ανάγκη να συμφωνήσουμε μαζί του. Ας τον ακούσουμε όμως. Όταν το 2008,μας προειδοποιούσε για το ΔΝΤ, πολλοί τον ειρωνεύθηκαν, περισσότεροι του επιτέθηκαν και οι λιγότεροι τον άκουσαν. Τι σημασία έχει? Τώρα πλέον έχουμε χάσει οι πολλοί. Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα.
Ας ανοίξουν λοιπόν τα στόματα. Η χώρα χρειάζεται γνώμες, ιδέες,προτάσεις.Μας χρειάζεται όλους. Προπάντων τουςνέους. Ας μιλήσουμε. Ας μιλησουμε ενωτικά μέσα από τις διαφορές μας. Ας μιλήσουμε δυναμικά αλλά όχι συγκρουσιακά. Ποιός κατέχει την αλήθεια για να πασχίζει να την επιβάλλει ?

Το μυστικό του κ. Σημίτη

Πολλές οι αντιδράσεις και ακόμη περισσότερες οι συζητήσεις που προκάλεσε η πρόταση του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η οποία εμπεριέχει τόσο την επιμήκυνση όσο και το «κούρεμα» των ομολόγων.
Οι περισσότεροι διερωτώνται γιατί βγήκε τώρα ο κ. Σημίτης να διατυπώσει την πρότασή του, άλλοι ερωτούν αν επιδιώκει την κρίση, ορισμένοι αποφαίνονται ότι θέλει να πάρει τη ρεβάνς και να πλήξει τον κ. Παπανδρέου και κάποιοι άλλοι τον κατηγορούν ότι ομιλεί χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν τις συνέπειες ενός τέτοιου γεγονότος.
Αυθεντικοί ερμηνευτές του κ. Σημίτη δεν υπάρχουν. Ο ίδιος προφανώς μέτρησε, ζύγισε τα δεδομένα, έχει ιδία γνώση και πληροφόρηση που δεν έχουν άλλοι και έκρινε ότι πρέπει να παρέμβει. Το έχει άλλωστε ξανακάνει. Παλαιότερα, σε ανύποπτο χρόνο, όταν ακόμη μεσουρανούσε ο κ. Καραμανλής, μίλησε για προσφυγή στο ΔΝΤ και πολλοί τότε τον λοιδώρησαν, αλλά η ιστορία τον δικαίωσε. Και τώρα η ιστορία θα τον κρίνει.
Ωστόσο, οφείλουμε να διερευνήσουμε την κατάσταση των πραγμάτων και να την προσεγγίσουμε κατά το δυνατόν ακριβοδίκαια.
Κατ' αρχήν, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους γίνεται εδώ και καιρό στον ξένο Τύπο, είναι πρωτοσέλιδο σε μεγάλα και επιφανή διεθνή έντυπα, αναφέρεται συχνά - πυκνά στις εκθέσεις μεγάλων τραπεζών, διεθνών οίκων και πάμπολλων οργανισμών που ασχολούνται με τις επενδύσεις και την παγκόσμια οικονομία και άρα δεν περίμενε τον κ. Σημίτη η διεθνής χρηματοπιστωτική κοινότητα για να ασχοληθεί με το όλο θέμα των ελληνικών χρεών.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=396460&h1=true

Μήπως είναι ο Βούγιας?

«Ήταν εξαρχής ξεκάθαρο ότι θα έπρεπε να προχωρήσουμε σε αναδιάρθρωση» φέρεται να δηλώνει Έλληνας υπουργός στη γερμανική εφημερίδα Die Welt, λέγοντας χαρακτηριστικά πως το ζήτημα δεν είναι το εάν, αλλά το πότε θα η Αθήνα θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση. Ο υπουργός δεν κατονομάζεται, περιγράφεται όμως ως «έμπιστος του Έλληνα πρωθυπουργού».

Η Ελλάδα, φέρεται να δήλωσε ο υπουργός, από την αρχή του 2010 ζητούσε από την ΕΕ και ΔΝΤ το δάνειο στήριξης να συνδυαστεί με αναδιάρθρωση.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όμως, υποστήριξε, ήταν αρνητικές, κρίνοντας πως χρειάζεται χρόνος για να σταθεροποιηθεί συνολικά η κατάσταση στην Ευρωζώνη πριν γίνει λόγος για αναδιάρθρωση.
http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231104377

Κ. Σημίτης: Αναδιαρθρώστε το χρέος.

Αναδιάρθρωση του χρέους προτείνει ο κ. Κ. Σημίτης σε συνέντευξή του στο "Βήμα της Κυριακής". Η είδηση ήδη συζητείται ευρύτατα. Ο πρώην πρωθυπουργός με την σοβαρότητα και την ευθύνη που τον διακρίνει, προτείνει να αναλάβει την πρωτοβουλία της αναδιάρθρωσης η κυβέρνηση, ώστε να αποφύγει η χώρα τους εκβιασμούς των δανειστών  και την υπογραφή αλλεπάλληλων μνημονίων σε απροσδιόριστο βάθος χρόνου.

Ολόκληρη η συνέντευξη: http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=396041

Τροχάδην επί τόπου

Και μετά μας φταίνε οι αγορές. Ο "απερίγραπτος" κ. Παπανδρέου παρουσίασε ένα ασαφές έως και φαιδρό σε κάποια σημεία του μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2012-2015. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στην πρόχειρη και χαμηλής αισθητικής έκδοση που διανεμήθηκε στους βουλευτές με την έναρξη της συνεδρίασης της κοινοβουλευτικής ομάδας του Πασοκ. Ο πρωθυπουργός μάλιστα παρότρυνε τους βουλευτές να το μελετήσουν. Φαίνεται οτι το πόνημα της ιέρειας του Μαξίμου κ. Μπαλαμάτση τον έχει εντυπωσιάσει.Έχει και ο Γιώργος τις αδυναμίες του. Ανθρώπινα τα πάθη. Επι της ουσίας το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2012-2015(http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231103976) είναι ένα γενικόλογο κείμενο-ευχολόγιο για το δέον γενέσθαι. Εμφανής είναι η απουσία μελέτης των στόχων και η αδυναμία διατύπωσης των αναγκαίων τακτικών για την υλοποίηση τους. Η εξειδίκευση των μέτρων απουσιάζει και αυτό δεν οφείλεται μόνο στις διαφορετικές γνώμες και τις ισχυρές διαφωνίες υπουργών, αλλά αποτελεί και κυβερνητική επιλογή επικοινωνιακού χαρακτήρα. Εν όψει του Πάσχα η κυβέρνηση επιθυμεί να αποφύγει δυσάρεστες ανακοινώσεις που θα ενεθάρρυναν αντικυβερνητικές εκδηλώσεις και θα ενίσχυαν το κλίμα δυσαρέσκειας των πολιτών. Ταυτόχρονα, επιχειρείται η αποφυγή της ομολογίας για την αποτυχία του Μνημονίου, η κυβερνητική ανικανότητα να διαχειρισθεί αποτελεσματικά τα επώδυνα μέτρα και η ανάγκη λήψης πρόσθετων μέτρων αξίας 3 δισ ευρώ για το 2011. Θυμίζουμε ότι με βάση το Μνημόνιο τα πρόσθετα μέτρα για το 2011 άξιζαν 9 δις ευρώ, στον προϋπολογισμό του 2011 ενεγράφησαν 14 δις και τελικά απαιτούνται-επί του παρόντος- επιπλέον 3δις.Η υπέρβαση ανέρχεται στα 8 δις και αποτελεί ισχυρή ένδειξη της αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής. Η απουσία πολιτικής πνοής στη κυβέρνηση είναι ανάλογη της λαϊκής δυσαρέσκειας και η σημερινή εικόνα του κ. Παπανδρέου ενδεικτική της αδυναμίας να αποφασίσει ,να συντονίσει και κυρίως να υλοποιήσει. Μαζί με τα νέα μεταπασχαλινά μέτρα αναζητείται και η αναγκαία πολιτική ορμή που ενδεχομένως θα ευνοήσει πολιτικές εξελίξεις. Ο συντηρητισμός της συντριπτικής πλειοψηφίας του απερχόμενου πολιτικού συστήματος θα δοκιμάσει ισχυρούς κραδασμούς, παρ΄ότι η πολιτική εξαφάνιση των φυσικών εκπροσώπων του, δεν οδηγεί απαραίτητα και στον δικό του μαρασμό. Πρός τούτο χρειάζεται πολιτική βούληση και πολιτικά υποκείμενα. Επί του παρόντος αμφότερα σπανίζουν.

Αυτοάνοσος νόσος

Ο κ. Παπανδρέου, εν όψει της δημοσιοποίησης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος 2012-2015, αναζητά εναγωνίως τα μέσα και τους τρόπους που θα δώσουν πολιτική πνοή στην "αδρανή" κυβέρνηση του. Όσο κι αν το περιβάλλον του πρωθυπουργού επιχειρεί να αμβλύνει την βουβή κοινωνική αγανάκτηση, θα ήταν αδιανόητο να μην αντιλαμβάνεται ο πρωθυπουργός την διαρκώς ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Έχει πλέον προσωπικές εμπειρίες των αρνητικών αντιδράσεων που προκαλούν οι δημόσιες εμφανίσεις των κυβερνητικών κυρίως στελεχών.
Ο πρωθυπουργός στις συναντήσεις του με τους υπουργούς επιδιώκει την καθολική και απροσχημάτιστη συμφωνία των μελών του υπουργικού συμβουλίου στα νέα μέτρα λιτότητας και την χωρίς αστερίσκους, υποσημειώσεις και προαπαιτούμενα δραστική δημόσια υποστήριξη τους. Οι τριγμοί στην κοινοβουλευτική ομάδα του Πασοκ, όσο κι αν δεν απειλούν την σταθερότητα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αδυνατίζουν την κυβερνητική πολιτική υπεροπλία.
Οι οξείες και εύστοχες παρατηρήσεις της κ. Β. Παπανδρέου και οι περιστασιακοί πολιτικοί υποτονθορισμοί σειράς βουλευτών, δεν συνιστούν "ρεύμα"  πολιτικής αντιπαράθεσης και εναλλακτικής πρότασης, αλλά κυρίως σχετίζονται με το "παραδοσιακό"  κοινοβουλευτικό αντανακλαστικό αυτοσυντήρησης. Επιπροσθέτως ο εικαζόμενος ανασχηματισμός συντηρεί προσδοκίες, αναπτερώνει ελπίδες, θρέφει ματαιοδοξίες.
Η αντιπολίτευση εμφανίζει χαρακτηριστικά μακρινού παρελθόντος και δείχνει ασύμβατη με τις πραγματικές εθνικές, οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες.
Ο πραγματικός κίνδυνος για τον  κ. Παπανδρέου και την κυβέρνηση του δεν είναι οι "άλλοι", είναι  η  εξελισσόμενη κυβερνητική αδράνεια, η ανυπαρξία σαφούς πολιτικού σχεδίου, η απροθυμία διαπραγμάτευσης με τους "πολιτικούς κηδεμόνες" μας, η εμμονή σε ολίγιστους αρκεί να είναι ημέτεροι. Η νόσος που "λειώνει" τον κ.Παπανδρέου και την κυβερνητική ομάδα του, είναι αυτοάνοσος.

Οικονομικό αδιέξοδο, πολιτική υστέρηση

Του Γιάννη Νικολάου
Μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
Ο οικονομικός σχεδιασμός της κυβέρνησης βρίσκεται σε αδιέξοδο, καθώς η ύφεση βαθαίνει, το χρέος μεγαλώνει και αναπτυξιακή προοπτική δεν διαφαίνεται.
Η πολιτική του μνημονίου οδηγεί την οικονομία στην καταστροφή. Όμως η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη σε αυτή τη ρότα και σχεδιάζει το νέο μνημόνιο 2012-2015, αναζητώντας τεχνάσματα επικοινωνιακά για να το παρουσιάσει στους πολίτες.
Η πολιτική αυτή, ενώ μειώνει τα εισοδήματα, δεν επιτυγχάνει τους στόχους που έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές, με αποτέλεσμα να υπάρχει συνεχώς ανάγκη για μέτρα που δεν έχουν τέλος, βυθίζοντας τη χώρα στον φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Σε αδιέξοδο βρίσκεται και η πολιτική διαχείριση καθώς η κυβέρνηση διαψεύδεται σε όλες τις προβλέψεις της και επιμένει να απευθύνεται στους πολίτες με μισόλογα και μηνύματα «αισιοδοξίας» που βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με την πραγματικότητα. Το επιτελείο αδυνατεί να διαχειριστεί την κατάσταση.
Διαλαλεί ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, αλλά οι κυβερνητικές λειτουργίες παραπέμπουν περισσότερο σε άσκηση των προσκόπων. Λέει και ξελέει με απίστευτη ελαφρότητα και ότι διαψεύστηκε χθες εφαρμόζεται σήμερα. Οι αναγκαίες αλλαγές, που πρέπει να γίνουν ανεξάρτητα από τη συμφωνία με τους δανειστές, παραπέμπονται στις καλένδες.
Οι παρεπιδημούντες και στην κυβέρνηση εραστές του νεοφιλελευθερισμού κουνούν το δάχτυλο στην κοινωνία και αναδεικνύουν το δίλημμα : ή θα εφαρμοστεί η συνταγή των δανειστών ή θα επιστρέψουμε σε όσα μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Η πολιτική που υλοποιείται, καθώς και όσα έπονται, παρουσιάζονται ως μονόδρομος, ως άλλο «there is no alternative”. Επιχειρούν να μας πείσουν ότι η καλύτερη εκδοχή για τη χώρα και τους πολίτες είναι η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η ασυδοσία της αγοράς, η εγκατάλειψη του κοινωνικού κράτους, η άγρια φορολογία και ο συνεχής περιορισμός των εισοδημάτων των εργαζομένων.
Οι διαφωνούντες λοιδορούνται περίπου ως παλαιοημερολογίτες της πολιτικής, ως αντιδραστικοί, παρωχημένοι, συντεχνίες, κατεστημένα, ως συλλήβδην αναπολούντες το παρελθόν.
Κι όμως, δεν χρειάζεται να ισοπεδωθεί η κοινωνία για να αποτραπεί η χρεοκοπία. Ναι, να αλλάξουμε, να εγκαταλείψουμε τις κακές συνήθειες, τη σπατάλη, το υπέρβαρο κράτος, τη συντεχνιακή λογική, αλλά όχι και να αποδεχθούμε τη μακροχρόνια ύφεση και τη μαζική φτώχεια ως τη μοναδική μας επιλογή.
Στη σύνοδο της ΕΕ συμφωνήσαμε χωρίς αντιρρήσεις, ούτε καν επιφυλάξεις, στο σύμφωνο για το ευρώ, που αποτυπώνει την «αντεπανάσταση» του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού γκρεμίζοντας όλο το οικοδόμημα του κοινωνικού κράτους που έφτιαξε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Το Euro Plus οδηγεί στην ΕΕ των μεγαλύτερων αποκλίσεων και θα μας επιβάλλει μνημόνιο διαρκείας.
Είναι πλέον προφανές ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει πολιτική εξουσιοδότηση, ούτε κοινωνική συμφωνία, για την πολιτική που υλοποιεί, πολύ περισσότερο για να δεσμεύσει τη χώρα μέχρι το 2015 με νέο μνημόνιο.

Άρθρο του Κώστα Σημίτη,στην εφημερίδα "Καθημερινή της Κυριακής" με τίτλο "Απορίες"

Η Σύνοδος Κορυφής της 25ης Μαρτίου διαμόρφωσε το πλαίσιο που θα ισχύσει εφεξής στην Ένωση και στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Στην ελληνική κοινή γνώμη επικράτησε η άποψη ότι το αποτέλεσμα για τη χώρα μας παρουσιάζει τόσο μια θετική όσο και μια αρνητική πλευρά. Θετική είναι η επιμήκυνση της εξόφλησης του δανείου των 110 δις ευρώ και η μείωση του καταβαλλόμενου επιτοκίου κατά μία ποσοστιαία μονάδα. Αρνητική πλευρά αποτελούν οι επιπτώσεις νέων περιοριστικών ρυθμίσεων με αντίκτυπο στις αμοιβές των εργαζομένων και τις δαπάνες του κράτους, όπως προκύπτουν από το Σύμφωνο για το Ευρώ.

Οι αποφάσεις της 11ης και της 25ης Μαρτίου δεν παρέχουν ούτε για την Ευρωζώνη ούτε για την Ελλάδα μια οριστική απάντηση στο πρόβλημα της κρίσης. Δεν αποτελούν την ολική λύση, στην οποία όλοι προσβλέπουμε. Το κεντρικό ερώτημα, πώς θα υπερβεί η Ένωση το χάσμα μεταξύ των αναπτυγμένων και των περιφερειακών χωρών παρέμεινε αναπάντητο. Έτσι έμειναν και όσον αφορά την Ελλάδα εκκρεμή θέματα, απορίες και ασαφείς προοπτικές. Χρειάζεται μια ευρύτερη ενημέρωση από την κυβέρνηση, ώστε να μην επικρατεί ούτε αδικαιολόγητη αισιοδοξία ούτε καταθλιπτική απαισιοδοξία.
Η Ελλάδα στο τέλος του 2011 αναμένεται να έχει δημόσιο χρέος ύψους 153% του ΑΕΠ ή 345 δις ευρώ περίπου. Καθοριστικό στοιχείο για τον περιορισμό του χρέους είναι τα περισσεύματα των προϋπολογισμών ή σε μια πιο τεχνική γλώσσα το πρωτογενές πλεόνασμα (δηλαδή το υπόλοιπο που προκύπτει εάν αφαιρέσουμε από τα έσοδα τα έξοδα, στα οποία δεν προσμετρούνται οι οφειλές τόκων). Εάν είναι ψηλό εξοφλούμε τους δανειστές μας. Εάν είναι ανύπαρκτο ή χαμηλό αυξάνεται το χρέος. Η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιδιώκουν το πρωτογενές πλεόνασμα να είναι συνεχώς 6% του ΑΕΠ από το 2014 και μετά, ώστε να μειωθεί με γοργούς ρυθμούς το χρέος. Η Ελλάδα όμως έχει παρουσιάσει συνεχές πρωτογενές πλεόνασμα σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης μόνο για μια οκταετία από το 1994 μέχρι και το 2002. Τα υπόλοιπα χρόνια μετά το 1981 υπήρχαν ελλείμματα. Αλλά και στα χρόνια των πλεονασμάτων το υψηλότερο πλεόνασμα που επιτεύχθηκε έφτασε μόνο 4,3% του ΑΕΠ. Οι αριθμοί αυτοί απέχουν από τους σημερινούς στόχους μας. Δείχνουν τη μεγάλη δυσκολία της προσπάθειας που έχουμε να επιτελέσουμε. Είναι όμως και αμφίβολο αν η πρόβλεψη της κυβέρνησης είναι ακριβής. Το Ίδρυμα Bruegel, ένας οργανισμός ερευνών που συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θεωρεί ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα πρέπει να είναι, επί περίπου είκοσι χρόνια, 8,4% του ΑΕΠ, ώστε να μειώσει η Ελλάδα το χρέος της στο 60% του ΑΕΠ, το ανώτατο επιτρεπτό όριο χρέους που προβλέπει η ΟΝΕ. Ο στόχος 8,4% κατά το Ίδρυμα δεν είναι επιτεύξιμος. Τα τελευταία 50 χρόνια καμιά από τις αναπτυγμένες χώρες δεν μπόρεσε να φτάσει τέτοια επίδοση.

Κατόπιν τούτου προκύπτει το ερώτημα, μήπως μπορούμε να αρκεστούμε με μία πιο περιορισμένη μείωση του χρέους, ώστε να φτάσει σε είκοσι χρόνια από το 153% του ΑΕΠ στο 100%. Δυστυχώς αυτό δεν μπορεί να γίνει. Η απάντηση είναι σαφής. Είμαστε υποχρεωμένοι να συμμορφωθούμε με το ανώτατο όριο του 60%. Το ορίζουν οι Συνθήκες. Αλλά και γιατί η Ελλάδα ανέλαβε στις 11 Μαρτίου την υποχρέωση να μειώνει κατά το 1/20 ετησίως το επιπλέον του 60% του ΑΕΠ χρέος της και να φτάσει έτσι το 2031 το 60%. Παράβαση της υποχρέωσης συνεπάγεται ποινές. Το προβλέπει έτσι σχετικός κανονισμός που βρίσκεται στη διαδικασία της υιοθέτησης.
http://www.costas-simitis.gr/content/173

Δείπνα συνεννόησης

Η προσπάθεια του κ. Παπανδρέου να διευρύνει το μέτωπο υποστήριξης της κυβερνητικής πολιτικής, έχει ανατεθεί κυρίως στον κ. Ρέππα. Χθές το βράδυ λοιπόν ο Αρκάς υπουργός και με αφορμή επέτειο οικογενειακού χαρακτήρα συγκέντρωσε στο σπίτι του, τους Παμπούκη, Βάρτζελη, Αθανασάκη, Αλέκο Παπαδόπουλο, Φλωρίδη, Βενιζέλο και Βάσω Παπανδρέου.
Το δείπνο ξεκίνησε γύρω στις 10.00μμ και οι τελευταίοι αποχώρησαν γύρω στις 2 μετά τα μεσάνυχτα. Το άμεσο μέλλον θα δείξει το αποτέλεσμα ενος επιτυχημένου απο κάθε άποψη δείπνου. Ευχάριστος και με το γνωστό χιούμορ του ο οικοδεσπότης, εξαιρετικά τα φαγητά και ιδιαίτερα η μελιτζανοσαλάτα (απο Τσακώνικη μελιτζάνα) και πάνω απ΄όλα καλή διάθεση για συνεννόηση και προσφορά. Άλλωστε ο χρυσός και η εξουσία μας φέρνουν πιό κοντά.